بررسی سیر تاریخی جنبش های دانشجویی ایران تا تسخیر لانه جاسوسی

صبح قزوین، جنبش دانشجویی در دوره پهلوی در ابتدای تاسیس دانشگاه (دوره رضاخانی) طیف غالب دانشجویان از طبقات متوسط به بالای جامعه مخصوصا طبقه اقتصادی آن بودند.
طبقاتی که وابستگی اکثر آن ها به رژیم شاهنشاهی بارز و آشکار بود.
لذا شاهد جنبش دانشجوی خاصی در دانشگاه نیستیم.
جنبش دانشجوی در دوره پهلوی دوم بعد از رفتن رضاشاه و روی کارآمدن محمدرضا پهلوی طیف تشکیل دهنده دانشگاهیان، دانش آموختگان بازگشته از خارج هستند که می توان گفت به سه دلیل عمده آن هم تحرک حاصی ندارند: یک آن که تمامی آن ها با بورس دولتی به خارج از کشور رفته اند.
دوم اینکه بسیار تحت تاثیر اوضاع و احوال کشورهایی هستند که در آن تحصیل کرده اند.
و سوم اینکه آن ها هم مثل دوره های قبلی از طبقه اقتصادی- اجتماعی متوسط به بالای جامعه هستند.
در این دوره، فضای سکولار حاکم بر دانشگاه ها علنا به دین ستیزی می پردازد و جو دانشگاه ها با مردم بیگانه است.
جریان های حاکم بر دانشگاه ها شامل گروه های مارکسیستی مثل حزب توده و جریانات ناسیونالیستی مثل جبهه ملی است و گروه های مذهبی بسیار اندک و کم مایه هستند، که البته گرایش های التقاطی دارند و خبری از تفکرات ناب شیعی نیست.
عمده فعالیت آن ها در جهت مقابله با شبهات مارکسیست ها و بهائیان است و ظهور و بروز مبارزاتی ندارند.
16 آذر 1332، یک نقطه عطف در این اوضاع و احوال 16 آذر 1332 نقطه عطفی در جنبش های دانشجوی بود که چون جرقه ای در آسمان مبارزات دانشجویی خودنمایی کرد و زمینه را برای ظهور جنبش های دانشجویی فراهم کرد.
این رویداد هر چند یک جنبش تام دانشجویی نبود، اما خصلت هایی از یک جنبش اجتماعی را دارا بود.
اول اینکه در عرصه غیررسمی و مدمی بود؛ دوم اینکه در قالب گفتمان غالب مبارزه نمی کرد.
رژیم پهلوی و تعطیلی دانشگاه ها این رکود تا سال 41 ادامه دارد تا این که در این سال بعد از مخالفت امام با لایحه انجمن های ایالتی- و لایتی، تظاهراتی در شهرهای مختلف از جمله تهران و دانشگاه تهران انجام می شود.
این اوضاع ادامه پیدا می کند تا 15 خرداد سال 42 یعنی زمانی که امام تبعید می شوند و رژیم، دانشگاه ها را تعطیل می کند.
مذهب چراغ راه مبارزه بعد از واقعه 42 که می توان آن را نقطه اصلی شروع نهضت مردمی امام خمینی دانست، مبارزات علیه شاه، رنگ دینی به خود می گیرد و جنبش های دانشجویی که تا پیش از این مستقل از جامعه و مردم بود، پیوند و گره جدی با توده مردم کی خورد و جو دانشگاه ها از روشن فکری به سمت گرایشات دینی متمایل می شود و به دلیل شکست جریان های چپ و راست و رسوایی هایی که بعضا ایجاد کرده بودند، مذهب به عنوان ایدئولوژی مبارزه در بین مبارزان، مخصوصا دانشجویان، پررنگ می شود و مبارزات دانشجویی به سمت مبارزات ضدسلطنتی و ضدآمریکایی سوق پیدا می کند.
جنبش دانشجوی پس از پیروزی انقلاب پس از پیروزی انقلاب و فروپاشی نظام دیکتاتوری پهلوی، جنبش دانشجویی در پی تحقق آرمان های انقلاب، به امامت حضرت روح الله به مجاهده برمی خیزد و در اولین گام، لانه جاسوسی شیطان بزرگ را با عنوان پیروی از خط امام، به تسخیر خود درآورده و فریاد پایان عمر این ابرقدرت را سر می دهد.
این جنبش که تا قبل از انقلاب، تمام انرژی خود را صرف مبارزه با نظام سلطنتی کرده بود، با پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت اسلامی، عرصه و فضا را مطابق با آرمان ها و اهداف خود دد و از آن به بعد به عنوان یکی از پایه های تعاملی در مشارکت سیاسی فعالانه به اجرای قش خود پرداخته است.
جنبش دانشجویی به شدت عدالت خواه است وابستگی و عدم استقلال، یک آفت و انحراف بزرگ برای جنبش های دانشجویی در سراسر دنیاست و بنه به فرموده مقام معظم رهبری: "جنبش دانشجویی در کشور ما در تاریخ ثبت شده و شناخته شده خود، همیشه ضداستکبار، ضد سلطه، ضد استبداد، ضد اختناق و به شدت عدالت خواه بوده است.
این ممیزات جنبش دانشجویی ما از روز اول است تا امروز.
اگر کسی مدعی جنبش دانشجویی باشد، اما این ممیزات را نداشته باشد، صادق نیست.
دست جنبش دانشجویی نمی تواند در دست کسانی باشد که در فلسطین قتل و عام می کنند، در افغانستان مردم را از دم تیغ می گذرانند؛ این جنبش دانشجویی نیست.
جنبش دانشجویی خصلت و خاصیتش در کشور ما الان این جور است –شاید در خیلی از کشورهای دیگر هم باشد- که ضداستکباری، ضد سلطه، ضد دیکتاتوری و طرف دار عدالت است.
" تمامی جنبش های دانشجویی باید مراقبت ویژه ای از این انحراف بکنند که افتادن در دام این انحراف، مرگ دانشجویی را به دنبال خواهد داشت.
در این مقطع از زمان به شکر خدا شاهد سرمایه داری غرب هستیم که به سیل خروشان مخالفان این نظام پیوسته و به روحیه آرمان خواهی و مطالبه گری دانشجویی خود بازگشته و روزنه های امیدی از تجدید حیات جنبش دانشجویی در عالم را نوید می دهند.
انتهای پیام/6001