بنزین موتور وجود رزمنده ها توسل به امام حسین(ع) بود/در قیامت از ما خاطره نمی خواهند عمل به تکلیف را می پرسند

امیر عبادی در گفت و گو با خبرنگار صبح قزوین در خصوص فضای محرم در دوران دفاع مقدس، اظهار کرد: تمام جبهه ها الگو گرفته از حرکت امام حسین(ع) و تمام وصیت نامه شهدا این بود که به تبعیت از ایشان در مقابل ظلم ایستاده ایم.
در واقع جبهه ما پرتوی از نهضت عاشورا بود به علاوه بر این که سمت حرکت رزمنده ها در راستای آزادسازی و زیارت ائمه کربلا بود.

وی ادامه داد: این اهداف بود که سبب شد که خمیرمایه جنگ درس های عاشورا باشد و بچه های رزمنده به عنوان یک تکلیف به آن نگاه می کردند و اعتقادشان این بود که چون امام خمینی(ره) دستور داده، ایستادگی در مقابل صدام که نماد یزید آن زمان بود واجب است.

عبادی با بیان این که آن دوره تکلیف شرعی ملت دفاع از دین، ناموس، قرآن بود، اذعان داشت: هدف اصلی رزمندگان تبعیت از خدا، اجرای دستورات قرآنی و تبعیت از سیره امام حسین(ع) و اجرای فرمان رهبر زمان شان بود.
این مسائل باعث ورود افرادی با این تفکر شد.
در واقع بنزین وجود رزمندگان توسل به امام حسین(ع) و اهل بیت بود.

این رزمنده با بیان این که توسل به حضرت مخصوص یک ماه نبود بلکه هر روز انجام می شد، گفت: سنخیت پیدا کردن روحی رزمندگان با امام با این هدف انجام می شد که نشان دهند رنگ اباعبدالله و رنگی الهی گرفته اند.
می توان گفت دشمن در جایی با ملت مشکل دارد که در حال پیاده کردن عقاید خود هستیم.
بر کسی پوشیده نیست که روحیه معنوی رزمنده ها بود که برکات خدا را بر این چهره های استخوانی که از نظر جسمی چیزی بنیه ای نداشتند نازل کرد؛ تا با دست های خالی جلوی دشمن مجهز ایستادگی کنند و دنیا را به زانو در بیاورند.

 این مداح در پاسخ به اقدامات فرهنگی خود در ابتدای انقلاب، خاطرنشان کرد: بعد از انقلاب طرحی در استان سیستان و بلوچستان گذاشته شد که برخی نیروهای فرهنگی که از قبل از انقلاب فعال بودند؛ به عنوان نیروهای فرهنگی و هم محصل وارد دبیرستان ها شده و کار فرهنگی انجام دهیم.
با دوستانی چون شهید موسوی، رضا وهابی، آزاده مصطفی ابوالحسن ها به ایرانشهر رفتیم.

وی ادامه داد: سال 59 که 16 ساله بودم با بچه های قزوین، کاشان، اصفهان شب اول محرم بود در نمازخانه برای عزاداری جمع شدیم که شهید ناصر بهرامی در جمع گفت من مداحی بلد هستم؛ از نوحه هایی که در هیئت های قبل از پیروزی انقلاب به یادم بود شروع به خواندن کردم و با دسته جات سینه زنی در خیابان راه افتادیم.

عبادی در مورد اولین حضورش در جنگ، اعلام کرد: اولین بار در جبهه در تیرماه 60 که 17 ساله بودم حضور پیدا کردم در عملیات میمک در منطقه 47 و 27 کله قندی جهت کارهای فرهنگی و مداحی رفتم.
در آن حیطه لشگر 16 زرهی هم حضور داشتند.
با افرادی چون محمد زنجانی، مهدی افتخاری، مهدی مهردادی و سید محمد تقوی در مقر سرنی وارد گردان ها شدیم.
وظیفه ما برگزاری دعای کمیل و ندبه بود.

این رزمنده دفاع مقدس تصریح کرد: برخی مواقع صفای دل رزمندگان فضایی را ایجاد می کرد که حتی با سختی هایی که وجود داشت اقدام به برگزاری این مراسمات کنیم.
برای نمونه در یکی از شب ها که قرار بود دعای کمیل داشته باشیم؛ چون مسیر سخت و تاریک بود شهید حسین حدادی پیاده جلو ماشین راه افتاده بود و به راننده فرمان می داد تا از تپه فیض پایین آمدیم و مجلس دعا برگزار شد.

وی به ذکر خاطرات ایام محرم پرداخت و توضیح داد: قبل محرم  و عملیات والفجر چهار در مناطق کالیمانگا بود که به منطقه وارد شدیم.
روزها در گردان عزاداری می کردیم اما برای روز عاشورا کل گردان ها در منطقه پادگان ابوذر آمدند.
گردان هایی از مناطق قم، زنجان، قزوین، سمنان و اراک در خیابان های اطراف عزاداری کرده و به سالن آمفی تئاتری رسیدیم که قرار بود آیت الله یزدی در آنجا سخنران کند.

عبادی ادامه داد: جمعیت مداحی، ای اهل حرم سید و سالار نیامد را دم گرفته بودند، همه عضو لشگر 17 علی بن ابی طالب بودیم.
فضای شور و هیجان زیادی ایجاد شده و دوستان هماهنگی می کردند تا سکوت ایجاد شود برای سخنرانی، برای همین به قرائت قرآن پرداختند.

این مداح افزود: در عمرم 48 ساله ام عاشورایی به این پر شوری ندیده بودم.
عزاداری سنگینی بود که کسی قادر به ساکت کردن این عزاداران نبودیم.
100 نفر بی حال شدند و حتی قرآن هم نتوانست آنها را ساکت کند.
عصر همان روز شهید میرسجادی خیمه هایی را آماده کرده و شروع کردن به آتش زدن آنها و شور عجیبی به مجلس داده شد.
جالب این بود که این همه جمعیت با این که چندین ساعت عزاداری کرده بودند اما با عنایت حضرت و نیروی جوانی اصلا خسته نشده بودند.

رزمنده دفاع مقدس گفت: در غیر ایام محرم در تمام ماه های قمری نیم ساعت مانده به اذان مغرب، یک نفر با بلندگو به دست در گردان راه می افتاد و ذکر وای حسینم را سر می داد و همه جمع شده و با عزاداری به نمازخانه می رفتند.

وی به حضور مداحان حاضر در جبهه اشاره و اعلام کرد: تمام مداحان آن دوران، شاگرد شهید سید محمود میرسجادی بودند که در عملیات خیبر شهید شد.
این شهید بزرگوار حدود هشت سال قبل انقلاب به مداحی مشغول بود و هم در جبهه و هم در شهر تاثیرگذار و مهارت خاصی داشت همه ما افتخار شاگردیش را داشتیم.
در آن دوران شهید محمد ثقفی که نحوه مداحی شهید میرسجادی را تقلید می کرد.
عبدالکریم جباری هم چهار سال بعد در کربلای 8 یا فاو شهید شد.

عبادی اظهار کرد: شب های عملیات با توجه به زمان حرکت حتما باید یک مداحی برای وداع صورت می گرفت که قابل تصویر و بیان نیست.
چون معلوم نبود چند نفر از این عملیات ها سالم باز می گشتند.
همه فرض را برنگشتن می گذاشتند.

این مداح عنوان کرد: برخی مواقع شاید در کل گردان یک مداح بود، در عملیات والفجر چهار سه مداح داشتیم اما بعد در خیبر شهید ثقفی، شهید جباری  و محسن برکابی آمدند، شهید قاریانپور در این مراسمات میدان دار بود که کمک زیادی می کرد.

وی با ذکر خاطره ای از آن دوران، یادآور شد: شبی قبل از عملیات والفجر 4 آقای افشاری مداحی می کرد.
برنامه این طور بود که هر شب در چادری برنامه داشتیم.
آن شب در دسته شهید قاسم نوری بعد از نماز مغرب و عشا روضه می خواندیم.
تاریک بود و فقط مداح یک چراغ قوه داشت؛ خودنم احساس کردم آقای افشار خسته شده جلو رفتم وی در اوج مداحی متوسل به امام زمان(عج) شده بود و درخواست کمک می کرد در همان لحظه دستم را بر شانه وی گذاشتم که بداند من آنجا هستم.
آقای افشار فکر کردند دست امام بر دوششان است و اوج گرفت؛ یک لحظه ساکت شد من شروع کردم به خواندن که این دوستم فهمید دست من بوده است.

عبادی در پاسخ به اینکه چرا از شما تجلیل نمی شود، اعلام کرد: رزمندگان دفاع مقدس نیازی ندارند که از آنها تجلیل شود؛ بلکه باید از شهدایی تقدیر شود که عمل کردند و جانشان را برای انقلاب کردند.
مطمئنا کسی از تجلیل بدش نمی آید با این نیت که الگو شوند که در جوانی به جبهه رفتند و عمرشان را در معنویت خرج کردند.

این رزمنده ادامه داد: نظر من این است که تجلیل به گونه ای که فضای آن دوران منتقل شود فقط یک بعد کار است که کافی نیست؛ بلکه می توان با ایجاد یک هیئت و مداحی نقش الگودهی را داشته باشیم.
عموما کسانی که در فضای جبهه ها نفس کشیده اند دنبال تقدیر نیستند اما مسوولین چه وظایفی دارند یک بعد دیگر است.

این مداح در پایان تصریح کرد: باید هنرمندانه همه چیز را به نسل جوان منتقل کرد؛ چون با تئوری نمی توان حس و حال را منتقل کرد.
امیدوارم زمینه ای شود در هر زمان تکلیف مان را انجام دهیم.
در قیامت خاطره از ما نمی خواهند بلکه می گویند تکلیف تان را بعد از جنگ چگونه انجام دادید؟ باید در هر زمان این ادعا را داشته باشیم که پشت نائب امام بوده ایم.

انتهای پیام/2002