موسیقی، محرم و مبارزه

صبح قزوین به  نقل از فارس؛ حتما در ذهن خیلی‌ها متبادر شده که کدام ساز و با چه ریتمی با عاشورا هم نوا خواهد شد؟ اما در ذهن من این است که کدام آهنگساز؟ آیا آهنگساز می‌تواند آنچه که در دل دارد را به زبان ساز روایت کند؟ قطعا می‌توان چنین کرد اما نه به آسانی که امروزه در دیگر موضوعات موسیقی آثار تولید می شود.
به قول ابن سینا که گفت: «موسیقیدان، نفس خود را به صورت اصوات و آهنگ به ساز و نوا می‌آورد.
» موسیقی که در خدمت محرم می‌آید، همچون موسیقی فیلم به یک معنا استقلال خود را از دست می‌دهد.
به این معنا که موسیقی، باید در خدمت فرهنگی باشد.
که البته در این معنا همه آثار موسیقی و اساسا هنری، در خدمت فرهنگی هستند، ‌حال یا عاشقانه، سیاسی یا اجتماعی و .
.
.
.
موسیقی برای محرم باید از موسیقیدانی باشد که میان ذات او با فرهنگ عاشورا نسبتی باشد وگرنه، اثر عاشورایی محقق نخواهد آمد.
موسیقی محرم تنها در کلام و یا شعر خلاصه نمی‌شود و نمی توان به شعری اکتفا کرد که با موضوع محرم و امام حسین(ع) سروده شده.
چرا که در یک اثر موسیقایی، ملودی و آهنگ است که برای شعر ساخته می شود و باید حس و حال و هوای محرم و عاشورا و کربلا را در وجود ما تداعی و زنده کند که از این منظر، موسیقی متعالی‌ترین هنری است که ظرفیت و استعداد در خدمت قرار گرفتن محرم و کربلا را دارد.
استاد محسن نفر، از این نوع موسیقی تحت عنوان «موسیقی هجرت» یاد کرده است.
او موسیقی هجرت را موسیقی فراق می‌نامد.
«عجیب است که در فراق، آزادی نیست اما اسارت هست.
زندانی شدن روح وجان.
و این بسی دردناک تر از زندان بودن جسم است.
عرصه این زندان وسیع و گستره آن طولانی است.
هرچه عرصه آن گسترده‌تر باشد، زندان موضوعیتی واقعی‌تر، عمیق‌تر و دردناک‌تر می‌یابد و رهایی از آن تنها در وصال است.
«فراق» جدایی است.
جدایی ناخواسته و ناخواستنی و چیزی که در جدایی بیش از هر آسیب عمیق می پذیرد، روح و جان است».
پس باید نتیجه بگیریم که موسیقی حاصل اندیشه هنرمند است.
حال محرم چیست جز فرهنگ عاشورا و عاشورا چیست جز مبارزه؟ عاشورا،‌همه تاریخ است و کربلا همه سیاره زمین.
این فرهنگ محرم است که سرنوشت این سیاره را تغییر داده و موسیقی محرم نیز در همان صراط کاروان کربلا قدم بر می دارد و مبارزه می کند.
موسیقی رسالتی بس عظیم در این کاروان دارد و موسیقی دانان اند که باید آنچه که از محرم و عاشورا و کربلا شهود می کنند در آثار خود متجلی و بر احساس شنونده منتقل کنند.
انتهای پیام/2004