زمانی که انسانی به معرفت رسید تازه به سر کوچهی سلوک حقیقت رسیده است و تازه خود را شناخته است و کسی که تا خدا را نشناسد خود را نمیشناسد.
حسین برزگر گنجی هجدهم اسفند ۱۳۴۷، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش رجبعلی و مادرش آمنه(فوت۱۳۶۳) نام داشت. دانشآموز سوم متوسطه در رشته تجربی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم بهمن ۱۳۶۴، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به کتف و گوش، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش محمدحسن نیز به شهادت رسیده است.
دست نوشته شهید حسین برزگر گنجی
حاج علی خان، حالت چطوره، خوبی؟ خوشی؟ ای مرغ خوش خوان سحر از حال خودم حرف نمی زنم و تو هم فکر نکنی که دارم حال ظاهرم را می گویم، از اینکه به فکر ما نیز هستید خوشحال شدم. سلام مرا به حاج امیر آقای دیوانه برسان و از طرف من یه دونه بزن توی سرش و بگو: اما تو هم رفیقی ها، تا قزوین آمدی اما یک سر پیش ما نیامدی. سلام مرا به همه ی بچه ها برسان، علی ضیایی، شعبان مسکین، چوکوزوکی جولا، حسین شکوهی، عمو صفر و همه بچه ها. در ضمن یه آمپول بی خیالی بزن توی رگ. دیگه بیشتر از این وقت تو را نمی گیرم. شهید حسین بزرگر گنجی/ ۲۱/۲/۱۳۶۴
دیدگاه ها