هر لحظه که راکد شوی آگاهی را از دست می دهی

صبح قزوین؛ مردی روی ایوان خانه اش روی صندلی گهواره ای نشسته بود و به جلو عقب می رفت.
به نظر می رسید که در یک گفت و گوی طولانی با خودش باشد و هر ا ز گاهی با صدای بلند می خندید و قاه قاه می زد.
و گاهی هم قیافه ای اخمو می گرفت و با دلخوری می گفت"آه" پاسبانی که از آن جا می گذشت قدری اورا تماشا کرد و سپس پرسید: "چه خبر است؟ با خودت چه کار می کنی؟"

مرد گفت"برای خودم لطیفه تعریف می کنم و بیشتر آنها خیلی خنده دار هستند.
"

پاسبان پرسید:" پس چرا هر چند یک بار آه می گویی؟"

مرد گفت" فقط وقتی آه می گویم که آن ها را فبلا شنیده باشم!" این کاری است که تو می کنی، این کاری است که همه می کنند.
و "تفکر اصیل" چیزی بی معنی است.
تفکر هرگز اصیل نیست، افکار همیشه قرضی هستند.
از بیرون می آیند، هیچ فکری متعلق به خودت نیست.

ولی مردم با هم می جنگند و می گویند" من باید برای اندیشه هایم بجنگم، برای آرمان هایم باید بجنگم و برای فلسفه ام باید بجنگم.
" مسیحیان در جنگ هستند، کمونیست ها می جنگند و هندوها در ستیز هستند برای چه؟ به آنان چنین القا کرده اند که " این طرز تفکر مال شماست، این فلسفه متعلق به شماست" هیچ تفکری مال تو نیست.
تو را فریب داده اند، ولی تو در این فریب باقی می مانی، زیرا نا آگاه هستی.
و تو را نا آگاه ساخته اند.
زیرا آگاهی تنها با چیزهای واقعی رشد می کند.
با چیزهای غیر واقعی رشد وجود ندارد.

مانند این است که در باغچه درختی واقعی داشته باشی، رشد خواهی کرد؛ ولی می توانی درختی پلاستیکی داشته باشی؛ هیچ گاه رشد نخواهد کرد.
این درخت می تواند رهگذران را گول بزند و همسایگان را بفریبد، ولی رشد نخواهد کرد.

چیز غیر واقعی نمی تواند رشد کند؛ شخصیت، غیر واقعی است پس هرگز نمی تواند رشد کند.
دانش غیر طبیعی است، پس هرگز رشد نخواهد کرد.
اخلاق غیر طبیعی است و هرگز رشد نمی کند و چون تو به این چیزهای غیر قابل رشد بسیار وابسته شده ای، تو نیز رشد نخواهی کرد.
منظورم از این که تو ناآگاه می شوی همین است.

آگاهی باید یک جریان پیوسته جاری باشد؛ تنها در این صورت است که تو آگاه باقی می مانی، آگاهی همچون رودخانه است.
هر لحظه راکد شوی.
آگاهی را از دست می دهی.

مردم در نا آگاهی زندگی می کنند.
ولی اعتراف به اینکه" من ناآگاه هستم" آن ها را آزرده می سازد.
برخلاف نفس است.
ولی این را باید درک کرد.
حداقل ساکنان باید این را درک کنند که آنان یک زندگی ناآگاهانه را زندگی می کنند.
همین درک شروع آگاهی است.

انتهای پیام/3007