به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر
صبح قزوین ، کارگاه دو روزه نمایشنامه نویسی با موضوع "از ایده تا اجرا" با حضور استاد شهرام کرمی و جمعی از علاقه مندان به همت واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری قزوین، در سالن نمایش کتابخانه علامه رفیعی برگزار شد.
شهرام کرمی، ایمان به خلاقیت را کلید ارزندگی ایده و طرح های نمایشی دانست و گفت: نویسنده موفق به انگیزه و احساس خود اعتماد کرده و اگر به متنی تعلق خاطر داشت آن را به درستی کارگردانی میکند.
وی نمایشنامه نویسی را دشوارترین، قدیمی ترین و غنی ترین گونه ادبی جهان دانست.
این مدرس دانشگاه شخصیت اصلی و محوری(قهرمان) را لازمه نمایشنامه نویسی و کشمکش و تضاد را از دیگر وجوه نمایشنامه نویسی دانست که در آن وجود قهرمان و ضد قهرمان ضروری است.
شهرام کرمی به اهمیت نقطه پایان در نمایشنامه نویسی اشاره کرد و افزود: برخی تصور دقیقی از پایان باز در داستان ندارند، درحالی که داستان باید نتیجه داشته باشد، حتی پایان باز هم منتج به نتیجه میشود با این تفاوت که مخاطب را در نتیجه گیری سهیم میکند.
این پژوهشگر نمایشی، ساختار نمایشنامه نویسی ارسطویی را مبنای دیگر ساختارهای نمایشنامه نویسی برشمرد و یادآور شد: در ساختار ارسطویی بیش از بیست فن نمایشنامه نویسی وجود دارد.
وی در ادامه به توضیح ساختار اپیک در نمایشنامه نویسی پرداخت و گفت: برتولت برشت به عنوان بزرگ ترین نمایشنامه نویس قرن بیست به جای ساختار ارسطویی ساختار اپیک را پیشنهاد کرد، در این ساختار هر پرده از نمایش، داستانی مستقل و مجزا دارد، حتی شخصیت در این داستان می تواند محوری نباشد. برشت در شیوه اجرا با اجتناب از احساس گرایی، عقل گرایی را وارد کرد.
وی اهمیت به ترانه، اجرای موسیقی زنده و همنوایی تماشاگران را از دیگر ویژگیهای برشت برشمرد.
ساختار ایستا، سومین ساختاری که شهرام کرمی به بیان آن پرداخت: این ساختار فاقد حرکت بوده و همه چیز دورانی و تسلسل وار است، اجتناب از هیجان، نبود مخالف، نداشتن نقطه شروع و پایان و فقدان تحول از ویژگیهای اصلی این ساختار محسوب میشود.
در ادامه این مدرس کارگاه نمایشنامه نویسی به ویژگیهای ساختار مدرن اشاره کرد و اذعان داشت: این ساختار ادبیات نمایشی همچنان در حال تجربه، آزمون و خطاست و این شیوه همه چیز را طبیعی و واقعی بازتاب میدهد و از اغراق گریزان است، دارای نتیجه گیری و پایانی باز است به همین دلیل گاهی کشف شخصیت محوری در نمایشنامه نویسی مدرن امری دشوار است.
در این گارگاه مراحل سه گانه نویسندگی( پیش، حین و پس از نویسندگی) بیان و تمرین شد.
انتهای پیام/2002
دیدگاه ها