انتخاب کرباسچی برای لیدری اصلاحات، یعنی تامین هزینه های انتخاباتی از جیب مردم

صبح قزوین---امیر علی رضایی 
بروز و ظهور افراد هزار چهره و فرصت طلب، در بازار کار و زار« سیاست زدگی » درهمه عصرها وجود داشته و خواهد داشت زیرا به راحتی قابل شناسایی نخواهند بود و در گذر همین اتفاق ساده انگارانه بیشترین لطمات و آسیب ها را متوجه جامعه خواهند کرد. 
لیدری غلامحسین کرباسچی و تشریک مساعی وی در تهیه لیست انتخاباتی برای اصلاح طلبان را باید از عجایب روزگار دانست زیرا هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد که یک محکوم قضایی به جرم ( فساد دهها میلیاردی ) محکوم دادگاههای حکومت اسلامی مسئولیت پدری یک مجموعه ناپاک و آلوده سیاسی را به عهده بگیرد. 
اگر انسان بخواهد برای خرید خانه و یا یک وسیله نقلیه با افرادی مشاوره داشته باشد یقینا به سراغ افراد مشهور و متهم به ارتشاء و کلاهبرداری نمی رود زیرا این عمل او موجب سرزنش اطرافیان و نزدیکان خواهد شد و در تصمیم منطقی او شک خواهند کرد.
حال این سئوال برای ما ایجاد شده است که اگر اصلاح طلبان به پیروزی در انتخابات فکر می کنند، چرا در اولین اقدام خود به سراغ کسی رفتند که فیلم محاکمه اقتصادی او در افکار عمومی ایران و جهان مثل کتاب « قصه های هزارو یک شب » ملکه ذهن همه مردم شده است. 
سئوال دوم این است که چرا اصلاح طلب ها حاضر شده اند با دستمال کثیف، شیشه های اقدامات سیاسی خود را پاک کنند؟

این اقدام از چند جهت قابل بررسی و واکاوی است. 

اول اینکه اصلاح طلبان از فقدان رهبری کاریزما رنج می برند و حرکات و سکنات این گروه در حد و قواره یک حزب و یا جریان فکری نیست و باری به هر جهت است و به قول مثال معروف، افسار این قاطر چموش هر روز در دست یکی است.
دوم اینکه مدعیان اصلاح طلب واقف به امور انتخاباتی هستند و می دانند که هزینه های میلیاردی انتخابات جز ازعهده گارگزاران از کس دیگری برنمی آید و تنومند ترین دانشگاههای خصوصی کشور در سیطره قدرت کسانی است که فتنه اکبر را رهبری می کنند.

در این شرایط باید انتخاب کرباسچی را نوعی زرنگی اصلاح طلبان بدانیم زیرا با این کلک سیاسی هزینه های انتخاباتی خود را بر دوش بیت المال می اندازند و با هزینه های دانشگاههای خصوصی و خیلی خصوصی می توانند انتخابات را اداره کنند اگر ماهی مقصود را هم از این رود نگرفتند افسوس و حسرتی نمی خورد؛ زیرا در سیستم کارگزارانی چیزی به عنوان انضباط اقتصادی ومالی وجود ندارد.
سوم اینکه با سپردن اختیارت خود به یک محکوم اقتصادی که شهره جهانی دارد به دنبال عادی سازی فساد در سیستم هستند و به تبعیت از آن دزد معروف که خودش هم داد می زد« بگیرید دزد، دزد » می خواهند قبح دزدی و دست درازی به بیت المال را بریزند و این پدیده زشت و نامیمون را عادی جلوه دهند.

وجود پرونده های مختلف در قراردادهای نفتی مانند، توتال، کرسنت، ستاد بهیه سازی سوخت در کشورهای دانشگاه آزاد و ارتباط آنها با مهدی هاشمی برخی از سر زنجیرهایی است که ثابت می کند فقط افرادی از جنس کرباسچی ها هستند که می توانند این ستادهای انتخاباتی را مدیریت کنند نه هندوطلب برخی مشارکتی ها.
انتخاب شخصی مانند کرباسچی که تا دقایق آخر در ستاد کروبی بود اما رای خود را به میر حسین موسوی داد را باید در چه راستایی  بدانیم؟!

پس می شود نتیجه گرفت که انتخاب غلامحسین کرباسچی بخاطر مدیریت سراسر مشعشع او نبود؛ بلکه قرار است دوباره دستان نامحرم درون جیب ها مردم رفته و هزینه های انتخاباتی مدعیان اصلاح طلب و عوامل فتنه 88 و دارو دسته فتنه اکبر از کیسه بیت المال تامین گردد. 
مردم باید هوشیار باشند و فریب این افراد هزار چهره را نخورند، این افراد اگر به قدر ارزنی صداقت داشتند هزینه های انتخاباتی خود را شفاف اعلام می کردند و پشت سر سربازان هاشمی رفسنجانی« متمول بزرگ اقتصادی» پنهان نمی شدند. 
مردم بخوبی می دانند که یکی از راههای پاک کردن نجاسات استحاله است رفع ناپاکی از چهره سیاسی کشور بعد از فتنه 88 کار سختی است، اما مردم دیگر حاضر نیستند با دستمال کثیف و شبهه ناک گرد و غبار روی انقلاب را پاک کنند اگر هم روزی ناچار شوند فقط با استحاله« تغییر فیزیکی » آنها را پاک خواهند کرد.