قزوین به عنوان یکی از استانهای همجوار پایتخت، منبعی غنی از جاذبههای گردشگری و آثار تاریخی را در خود جای داده که حتی گاهی از نظر ساکنان این شهر کهن نیز دور مانده است؛ در همین راستا پایگاه خبری تحلیلی
صبح قزوین در نظر دارد طی هفتههای آتی مرتبا به معرفی این شگفتیهای طبیعی و باستانی بپردازد.
پوریا یونسی، کارشناس معماری و راهنمای گردشگری استان در گفتوگویی با خبرنگار فرهنگ و هنر
صبح قزوین ، به معرفی بنای تاریخی میمون قلعه پرداخت.
در جنوب شهر قزوین و سمت شرق شاهزاده حسین (ع) تلهایی خاک مشاهده میشود که در گذشتهای دور بنایی مربع شکل بوده است که به وسیله خشت و ملات شفته در دو طبقه با پلانی چلیپایی ساخته شده است.
با توجه به آثار به دست آمده این بنا به دوران آل بویه باز میگردد و ساختمانی بوده که در سالهای دور در آن سکونت داشتهاند و نام آن میمون قلعه است.
میمون قلعه بنایی است که روزگار غبار بر چهرهاش گسترانیده و با بی مهری بسیار نه تنها در دوران ما بلکه در سالهای دور سرعت تخریب آن افزایش یافته و باعث شده این اثر تاریخی شبیه به تل خاکی شود که کمتر کسی تا قبل از رسیدگی فعلی و قرار دادن تابلو فکر بر تاریخی بودن آن کرده باشد.
معماری میمون قلعه
این بنای تاریخی دارای ابعادی در حدود هفتاد متر در هفتاد متر و پلانی چلیپایی و دوطبقه و زیرزمینی است که اتاقهای آن در طبقه همکف به وسیله سه راهرو شرقی، غربی و شمالی-جنوبی به یکدیگر وصل میشوند و دسترسی به نقاط مخلف بنا را محیا میسازند که به وسیله پلکانی مارپیچ به طبقه اول میرسد.
این پلکان گویی محل اصلی زندگی ساکنان آن بوده و با توجه به آثار به دست آمده گویی گنبدی بر فراز آن وجود داشته که در سالهای بسیار دور به دلیل فرسودگی زیاد ریخته شده و به همین علت امروزه ورودی این بنا مشخص نیست.
این بنای خشتی دارای نمای آجری است که هشت برج بوده و با توجه به گفتارهای متفاوت دارای کاربریهای مختلفی همچون دژ نظامی، خانه و... بوده است؛ با توجه به آثاری که در زیرزمین این بنا پیدا شده است گویی در آن قسمت زندانی نیز وجود داشته است.
تاریخچه میمون قلعه
در مورد تاریخ این قلعه نظریههای مختلفی وجود دارد و همچنان گمانه زنیها در این باره ادامه دارد؛ در نظریه اول این بنا را بقایای مدینه موسی در شهر قزوین میدانند و در نظریه دوم که به واقعیت نزدیکتر است این قلعه را منسوب به میمون ابن عون کاتب دانستهاند که پس از رسیدن به قزوین از خراسان ساختمانی برای خود ایجاد میکند و با توجه به نوشتههای موجود از حمدالله مستوفی در کتاب تاریخ گزیده و امام رافعی در کتاب التدوین میتوان به تاریخ نسبی آن که دوران آل بویه است رسید که تا زمان مرگ میمون ابن عون کاتب زندگی در آن جریان داشته و تا چندی پس از مرگش هم در حفط آن تلاش میشود ولی ره به جایی نبرده و سرانجامی اینگونه پیدا میکند که آن را میتوان ثمره نامهربانی همه انسانهایی دانست که به این بنا اهمیتی نداده و نمیدهند.
اقدامات صورت گرفته توسط میراث فرهنگی
در سالهای اخیر و به همت اداره میراث فرهنگی سعی بر ساماندهی این بنا شده که دیوار و نردهای در پیرامون آن نصب و محوطهایی در جنوب آن ساختهاند که هرچند کار پسندیدهایی است ولی نیاز به رسیدگیهایی حتی در ابعاد کوچک همچون رسیدگی به فضای سبز و نظافت دارد.
امید است هرچه سریعتر بحث ساماندهی نهایی این مجموعه با توجه به درخواست مدیر کل میراث فرهنگی از پژوهشکده باستانشناسی عملی شود تا مردم بتوانند هرچه بهتر با بناهای تاریخی و میراث گذشتگانشان آشنا شده و تاریخ شهری و کشور خود را بشناسند.
انتهای پیام/9003
دیدگاه ها