حمله شدید مایلی کهن به کی روش، دوستش و حریفان داخلی

به گزارش سرویس ورزشی  صبح قزوین ، محمد مایلی کهن به عنوان عضوی از تیم ملی امید ایران، پس از بازگشت از قطر حرف‌های داغی زده است که در ادامه می خوانید:

* در ابتدا درباره حذف تیم امید در مسابقات مقدماتی المپیک ریو صحبت کنید!
- به نظر من این تیم با توجه به داشته هایش عمل کرد و ما آنچه را که تحویل گرفته بودیم جلو بردیم و بچه ها تمام تلاش شان را کردند تا این تیم موفق شود. البته نتایج تیم امید در دوره قبل و در اینچئون با مربی قبلی ثبت شده است و همه می دانند آن تیم حتی در یک مسابقه داخلی هم به پیروزی نرسید. البته در آن دوره فقط آقای وینگادا نبود و افراد دیگری هم در کنار ایشان بودند که بعدها خودشان را کنار کشیدند. بنده منکر اشکالات تیم امید در این دوره نمی شوم. اما باید از زوایای مختلف به این تیم نگاه کرد. بنده امروز در جمع هموطنانم بودم و همه می گفتند تیم امید در 90 دقیقه بازی با ژاپن عالی بازی کرد و حیف شد که از گردونه رقابت ها کنار رفت.

* کجا با مردم روبه رو شدید؟
- نمی دانم باید بگویم یا نه. اما بنده سوار مترو شدم و بین مردم بودم و دیدم آنها چه نگاهی به تیم امید کشورشان دارند. اصل ماجرا این بود که ما در طول 20 روزی که در قطر بودیم حتی یک بار هم برای خرید به بازار نرفتیم لذا نتوانستیم برای خانواده های مان سوغاتی بیاوریم. بنده هم نوه های کوچکی دارم که از من توقع دارند. امروز سوار مترو شدم و به مرکز خرید رفتم تا برای آنها کادو بخرم.

* واقعا چرا تیم امید حذف شد؟
- قطعا ما اشتباهاتی داشتیم که منکر آن نمی‌شویم و بابت حذف در این مسابقات از مردم عذرخواهی می‌کنم. برای این تیم زحمات زیادی کشیده شد. آقای خاکپور یک سال و اندی شبانه روز کار کرد و بیش از 100 بازیکن را زیر نظر گرفت تا در نهایت به این تیم رسید. الان این تیم باخته و خیلی‌ها از خاکپور، من و کاشانی انتقاد می‌کنند ولی من یک سوال دارم. ما چه تیمی را تحویل گرفتیم و الان به خاطر این نتایج سوال و جواب می‌شویم؟

* منظورتان این است که زمان کافی نداشتید؟
- تیمی به ما تحویل داده شد که در بازی‌های آسیایی اینچئون بدترین نتایج را کسب کرده بود؛ غیر از این است؟ تیمی که 4 گل از ویتنام خورده بود، بدترین نمایش را مقابل قرقیزستان داشت و مساوی کرد و در نهایت حذف شد. این را هم در نظر بگیرید که ‌آن تیم بازیکنانی مثل پورعلی‌گنجی، مسلمان، خانزاده، کاوه رضایی و بازیکنان دیگری مثل همین روزبه چشمی را در اختیار داشت اما چه نتایجی کسب کرد؟ مسئول آن نتایج چه کسی بود؟

* شکی نیست که وینگادا بدترین نتایج تاریخ تیم امید را کسب کرد.
- وینگادا را چه کسی آورد و از حمایت چه کسی برخوردار بود؟ به ظاهر مسئول آن تیم وینگادا بود اما در واقع وینگادا و کی‌روش یک روح بودند در 2 جسم؛ شاید هم 2 روح در یک جسم! خلاصه اینکه آن تیم با حمایت همه جانبه کی‌روش و فدراسیون، آن نتایج را کسب کرد و بعد از آن، تیم امید به ما تحویل داده شد. ما تیمی را تحویل گرفتیم که در بازی‌های دوستانه‌اش داخل ایران مقابل تیم‌های باشگاهی حتی یک برد نیاورده بود، چه برسد به بازی‌های بین المللی. بگذریم که آن تیم چقدر مشکلات حاشیه‌ای هم داشت که همه می‌دانند. نمی‌گویم من، می‌گویم آقای خاکپور ماه‌ها برای این تیم زحمت کشید تا سرو شکل بگیرد و به یک تیم تبدیل شود. حالا هم نمی‌خواهم بر اشتباهاتی که در این مسابقات داشتیم سرپوش بگذارم اما این همه هجمه و انتقاد از مربی باکلاسی مثل خاکپور منصفانه نیست.

* با توجه به انتقادات رسانه ها پس از حذف تیم امید این برداشت حاصل می شود که اغلب منتقدان به شما انتقاد دارند و در واقع محمد مایلی کهن سیبل شده است.
- خدا را شکر که من سیبل شده ام؛ مشکلی ندارم. محمد خاکپور جوان است و حالا حالاها باید سرپا باشد و به فوتبال مملکتش خدمت کند. بنده از همه انتقادات و متاسفانه توهین ها اطلاع دارم اما اشکالی نیست، بگذارید هرچه می خواهند به من بگویند. شما می توانید ازخبرنگارانی که همراه تیم در قطر بودند بپرسید که محمد مایلی کهن چگونه رفتار می کرد آیا اگر آقای کی روش سرمربی تیم بود اجازه می داد خبرنگاران به تیمش نزدیک شوند؟ شما می بینید که ما در جام جهانی بین 4 تیم چهارم می شویم ولی کسی عذرخواهی می کند؟ در جام ملت ها ما چه شدیم؟ می توانم بپرسم؟ کسی آمد عذرخواهی کند؟ ولی خب مربی ایرانی همیشه محکوم است، به اینکه بیاید و پاسخگو باشد. کمیته شکست هم تشکیل می شود و خلاصه باید پاسخگو باشد.

* کمیته شکست که همیشه بوده.
- نه دیگر، بعد اینچئون کسی بازخواست شد؟

* شما چرا نتایج تیم ملی امید را مدام به تیم ملی بزرگسالان ربط می دهید؟ شما شکست تیم ملی مقابل عراق را مدام مثال می زنید در حالی که تیم ملی 80 دقیقه 9 نفره دو بار بازی را مساوی کرد. آخرش هم در پنالتی حذف شد.
- اتفاقا اینها ربط دارند! قبل از خاکپور وینگادا مربی تیم ملی بوده، یعنی خود آقای کی روش. بعد هم که ایشان رفت، کی روش هیچگونه همکاری با تیم ملی امید انجام نداد. درست است؟ اما وقتی تیم آمد از این مرحله بالاتر، شما دیدید که ایشان تشریف آورد آنجا. در صورتی که برای یک بار، یک لحظه و یک دقیقه، ایشان تشریف نیاوردند. درباره 10 نفره شدن تیم ملی در بازی عراق... خب یعنی آدم دیگری ما را 10 نفره کرد؟ بازیکن ما عمل خطا انجام داد و داور اخراجش کرد. ضمن اینکه یادمان نرود، ما 7، 8 روز قبل از شروع بازی های جام ملت های آسیا، با عراق بازی کردیم و عراق را شکست داده بودیم. اگر من مایلی کهن این کار را می کردم، شما می گفتید که مربی ایرانی دانش ندارد. این تیمی که 10 روز پیش عراق را برده، چطور الان به آن می بازد؟

* قبل از اعزام تیم حواشی وجود داشت. از یک طرف وزارت ورزش، از یک طرف کمیته بین المللی و از یک طرف فدراسیون فوتبال. اگر یادتان باشد شب بدرقه تیم ملی خاکپور در مراسم نبود. بحث انعقاد قرارداد بود. همه اینها در نتیجه بی تاثیر نیست. درست است؟
- اولا من خدمت شما عرض کنم که در تیم ملی بزرگسالان این مشکلات به مراتب بیشتر بوده. بالاترین مقام ورزشی کیست؟ جناب آقای گودرزی است. خب در مراسمی که به مناسبت بدرقه ملی پوش های ما بود، چه رفتاری با ایشان شد؟ آیا کی روش در موزامبیک هم این رفتارها را با یک کارمند ساده می تواند انجام دهد؟ از آن طرف سر لباس ها... چه مشکلاتی ما داشتیم؟ هر دفعه یک سناریو وجود دارد. بعدش هم در جام جهانی، ایشان به همکار من توهین می کند. به تدارکات تیم توهین می کند. از آن طرف نمازی که می رود، می گوید عباس آقا هم می تواند کارش را کند. پس من هم می گویم، اگر عباس آقا هم بود تیم ملی را پنجم می کرد؟ خب چهارم می کرد دیگر. هیچ مربی ای به اندازه ایشان اصلا در راس کار نبوده. شما چند دفعه ایشان را به اینجا آورده اید تا با او صحبت کنید؟ آیا توانستید؟ ولی جاهای دیگر می بینید که مرتب می روند و همه چیز در اختیارشان است. کاری ندارد آقا، دو دو تا می شود چهارتا. با منطق می توانیم با هم حرف بزنیم. یا من اشتباه می کنم و دیدگاهم غلط است یا ایشان. در اینچئون وقتی تیم ملی دست وینگادا و کی روش بود، ما حتی یک مسابقه داخلی با باشگاه ها را نبردیم.

* در این ناکامی سهم محمد خاکپور را چقدر می دانید؟
- اولا باید بگویم در مربیگری بحث سلیقه مطرح است. هر مربی ای براساس سلایق خود بازیکن انتخاب می کند. آقای خاکپور هم بسته به تفکرات خودش تیم را طراحی کرد. لذا ممکن است برخی افکار ایشان را قبول نداشته باشند. البته من نمی دانم اشکالی به کار ما وارد نبوده است اما شما بدانید که سهم و تقصیر من مایلی کهن در این ناکامی بیشتر از آقای خاکپور است. یک واقعیت این است که هر کسی محمد خاکپور را در قامت سرمربی تیم ایران در قطر می دید به ایرانی بودن خودش افتخار می کرد.

* خیلی‌ها شما را هم در این شکست سهیم دانسته‌اند. برای ما سوال است که شما چقدر در این تیم نقش داشتید و آیا انتقاداتی که از شما شده درست است؟
- اصلا دوست ندارم در این باره حرف بزنم؛ فقط می‌گویم تمام تقصیر شکست بر گردن من و مایلی‌کهن مقصر اول و آخر این شکست. چرا دنبال موضوعات واهی می‌گردیم؟ چرا بررسی نمی‌کنیم که در این سال‌ها به المپیک نرفتیم. اصلا مایلی‌کهن مقصر این دوره؛ دوره‌های قبل چه؟ همه دیدند که مقابل ژاپن، در 90 دقیقه تیم برتر زمین بودیم و حق ما شکست نبود. اما فوتبال است و نمی‌شود کاری کرد. شاید اگر توپ‌های ما گل شده بود، الان نظرات در مورد خاکپور، تیم امید و همه چیز عوض می‌شد.

* ما هم قبول داریم که اگر نتیجه فرق می‌کرد، الان نظرات چیز دیگری بود. به همین دلیل نمی‌شود اینطوری روی عملکرد یک تیم یا مربی قضاوت کرد. ولی در هر حال خاکپور مربی آینده‌داری بود و حیف شد که نتوانست در این تورنمنت با موفقیت کار مربیگری‌اش را دنبال کند.
- خاکپور نیازی به توضیح من ندارد. او یک انسان باشخصیت و سالم است؛ در کنار اینها یک مربی بادانش و امروزی هم هست. سال‌ها کاپیتان تیم ملی بوده و آدم لذت می‌برد از بودن کنار این مربی. مردی که سالم و سلامت کار می‌کند و از خیلی ناپاکی‌های فوتبال به دور است. مطمئن باشید او در مربیگری سرانجام به موفقیت‌های بزرگی می‌رسد.

* انتقاد دیگر به انتخاب کنندگان این مربی بود؛ منتقدین بر این نظر بودند که خاکپور تجربه بالایی برای هدایت تیم امید نداشت.
- طبعا ایشان من را به قطر برده بود تا آنجا از تجربیاتم استفاده کند. باز هم می گویم اشکال در کار ما وجود داشته اما بیشترین ضربه را همیشه از حریفان داخلی خورده ایم.

* منظورتان را واضح تر بیان کنید.
- الان دوره قدیم نیست. شما اگر یک آخ بگویید تمام دنیا می فهمند. یک ماجرای عجیب از رختکن تیم برای شما تعریف می کنم تا بدانید حریفان داخلی چگونه به تیم امید ضربه می زدند. بعد از بازی چین که به پیروزی ما انجامید بنده به رختکن تیم رفتم. بچه ها مشغول شادی بودند اما اثری از روزبه چشمی نبود. کاپیتان تیم ما نزدیک دستشویی رختکن روی یک سکو نشسته بود و زارزار گریه می کرد. رفتم دستی به سرش کشیدم و گفتم روزبه جان چرا گریه می کنی؟ گفت: آقا نمی دانی در این دو، سه روز در رسانه ها و سایت ها با من چکار کردند؟ روز و شبم را سیاه کردند. گفتم بلند شو و غصه نخور. اگر تو جای من بودی چکار می کردی.

* خیلی‌ها معتقدند که خاکپور کم‌تجربه بود اما حالا که صاحب تجربه هم شده باید این مربی را حفظ کرد...
- خاکپور خودش نمی‌خواست بماند. این به دلیل شخصیت و منش متفاوت او است که در هر شرایطی کار نمی‌کند. اگر هم تا اینجا ادامه داد، به خاطر کشورش بود اما شما ببینید ما با سرمایه‌های ملی‌مان چه کار می‌کنیم. ما با روزبه چشمی چرا آن رفتار را انجام دادیم؟

* منظورتان انتقادهایی بود که بعد از بازی با قطر شد؟
- روزبه چشمی یک بازیکن مستعد و آینده‌دار است. او فرزند همین مملکت است. به خاطر یک ضربه پنالتی آن همه از این بچه انتقاد شد. وقتی ما چین را بردیم و همه در رختکن خوشحال بودند، چشمی یک گوشه نشسته بود و زار زار گریه می‌کرد. من در این تورنمنت دو جا خیلی متاثر شدم. یک بار بعد از اتفاقی که برای چشمی رخ داد و دیگری به خاطر رفتاری که با خاکپور شد. متاسفانه در فوتبال ایران به آدم‌هایی نظیر خاکپور که سالم هستند و با اعتقادشان کار می‌کنند کم‌لطفی می‌شود و در عوض آنهایی که نماد بداخلاقی هستند از بیشترین لطف و محبت برخوردارند.

* منظورتان کی‌روش است؟
- من اشاره به اسم خاصی نکردم؛ برایتان یک مثال بزنم. مگر نمی‌گفتند مایلی‌کهن بداخلاق است و از فنس بالا رفته و فلان و بهمان. مگر این نشانه یک کار بد نیست؟ چطور وقتی مایلی‌کهن این کار را انجام می‌دهد، می‌شود نماد بداخلاقی، اما آقایان به داور حمله می‌کنند، با مربی حریف درگیر می‌شوند، با خود شما خبرنگاران بدترین رفتار را دارند اما همه در مدح و ثنای آنها حرف می‌زنند و برایشان هورا کشیده می‌شود؟

* از این حرف‌ها بگذریم؛ ماجرای درگیری فیزیکی شما با کی‌روش چه بود؟
- درگیری من و کی‌روش؟

* در مصاحبه‌ای گفته بودید که اگر کی‌روش در قطر سر تمرین تیم امید حاضر شود؛ شاید بین شما درگیری فیزیکی پیش بیاید.
- واقعا نمی‌دانم چرا و با چه هدفی حرفی که من زدم را 180 درجه برعکس منتشر می‌کنند. من اصلا چنین حرفی نزدم.

* یعنی شما نگفتید با کی‌روش درگیر می‌شوید؟
- یکی از خبرنگاران از من پرسید اگر کی‌روش به تمرین تیم امید بیاید، امکان دارد بین شما درگیری فیزیکی پیش بیاید؟ من گفتم از سمت من نه، درگیری پیش نمی‌آید، اما نمی‌دانم شاید از طرف او درگیری شود. 180 درجه حرف من را برعکس نوشتند. من هیچ جا نگفتم اگر کی‌روش به تمرین ما بیاید با او درگیر می‌شوم. متاسفانه در همین تورنمنت چند مورد مشابه دیگر هم پیش آمد که من یک حرفی زدم، اما جور دیگری حرفم منعکس شد و بعد رسانه‌ها براساس آن به نقد من و تیم امید پرداختند.

* مثلا چه موضوعی؟
- بعد از بازی با قطر یکی از خبرنگاران سراغم آمد و از من در مورد تیم آنها سوال پرسید و گفت نظرتان در مورد قطر چیست؟ من هم گفتم که قطر تیم خوبی داشت و بازی خوبی انجام داد. فقط به زعم من یکی از بازیکنان آنها – به گمانم شماره 3 قطر – مسن‌تر از بقیه به نظر می‌رسید. بعد دیدم که رسانه‌ها نوشتند مایلی‌کهن قطر را به صغر سن متهم کرد. بعد هم رفتند با رییس فدراسیون مصاحبه گرفتند که ایشان هم گفت، مایلی‌کهن نباید این حرف‌ها را می‌زد.

* از انتقادات در رسانه های داخلی چقدر مطلع بودید؟
- در جریان مسایل بودم. برخی تیترها و مطالب را هم امروز خواندم. البته فکر می کنم پیگیری و شکایت و اینجور کارها فایده ای نداشته باشد. آخرش اتفاقی نمی افتد و فقط من سکته می کنم.

* در این چند روز دو تن از پیشکسوتان فوتبال کشورمان را از دست دادیم. درباره مرحومان احدی و بهزادی نیز نظرتان را بفرمایید.
- همه می گویند رضا احدی اما در واقع ایشان حسن احدی بود. من و مرحوم احدی در زمین های خاکی و در تیم محلی آرش و سیاوش بازی های زیادی را در کنار هم انجام دادیم و حتی در قالب تیم منتخب به شهرستان ها رفتیم. جا دارد برای اولین بار بگویم که وقتی احدی در جوانان استقلال بازی می کرد بنده یک بار با باشگاه استقلال تماس گرفتم و گفتم اگر شما این بازیکن را نمی خواهید لطف کنید و او را به پرسپولیس بدهید. آنها احدی را ندادند و اتفاقا خوشبختانه همان مساله باعث شد از او بیشتر در استقلال استفاده کنند. مرحوم احدی پسری خوب و دوست داشتنی بود که من از درگذشتش به شدت متاثر شدم. جا دارد به خانواده او تسلیت بگویم. ضمنا اتفاق تلخ دیگر درگذشت همایون خان بهزادی بزرگ فوتبال ایران بود. من به خاطر این فوتبالیست بی نظیر عاشق شاهین و پرسپولیس شدم. مرحوم بهزادی هم خوشتیپ بود و هم از نظر فوتبالی در سطح بسیار بالایی قرار داشت. یک زمانی تیم های باشگاه و ملی از بلوک شرق به ایران می آمدند. شما می دانید که دروازه بان های آنها قد بلندی دارند. یک عکس از همایون بهزادی داشتم که در یک بازی برابر یکی از این تیم ها در حالی که دروازه بان حریف برای مشت کردن توپ بلند شده بود، مشتش به کمر همایون خان که پرواز کرده بود می رسید. آن زمان معروف بود که مرحوم بهزادی وقتی برای زدن ضربه سر روی هوا بلند می شد لحظه ای مکث می کرد و سپس ضربه می زد. شعور فوتبالی و تکنیک بالایی داشت. خدا رحمتش کند این اتفاقات نشان می دهد مرگ به امثال من مایلی کهن هم نزدیک شده و به زودی نوبت ما هم خواهد شد.

انتهای پیام/7008