صبج قزوین؛ ابوالحسن محصص مستشاري در سال ۱۳۱۰ هجري شمسي در شهر قزوين ديده به جهان گشود و در ۱۲ سالگي هنر اصيل خوشنويسي را فرا گرفت و سپس به محفل درس استاد بزرگي چون شادروان علي اكبر كاوه كه آن زمان در كلاس‌هاي آزاد خوشنويسي هنرهاي زيباي كشور تعليم مي‌داد، راه يافت و در سال ۱۳۲۹ موفق به دريافت گواهينامه شايستگي هنر خوشنويسي شد. استاد محصص مستشاري در سال ۱۳۳۱ به عنوان دبير هنر دبيرستان‌هاي قزوين به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و مدت ۳۰ سال در دبيرستان ها و دانشسراهاي قزوين به تعليم هنر پرداخت. اين استاد ارجمند خوشنويسي در سال ۱۳۷۸ لوح استادي از انجمن خوشنويسان ايران را كسب و در سال ۱۳۷۹ در مسابقات خوشنويسي مهر در سطح كشور مقام نخست را احراز كرد و در سال ۱۳۸۱ نيز به عنوان پيشكسوت نمونه ملي كشور در رشته ادبي و هنري انتخاب شد. استاد ابوالحسن محصص مستشاري پس از اخذ گواهينامه ممتاز خوشنويسي از طرف انجمن خوشنويسان ايران، كلاس‌هاي خوشنويسي شعبه انجمن خوشنويسان را در قزوين بنياد نهاد كه اكنون بالغ بر ۳۰۰ اثر برجسته خطي از اين استاد به يادگار مانده است.
بخشی از زندگینامه استاد محصص به قلم خودشان
به سال ۱۳۱۰ شمسی، در شهر قزوین، زادگاه میرعماد الحسنی سیفی قزوینی، بزرگ خوشنویس تاریخ خوشنویسی ایران، در خانواده‌ای که با فضل و هنر انس و الفتی داشتند، دیده به جهان گشودم. دوران کودکی را در فضای پر طراوت اجدادی که سرشار از حرکات منطقی معماری ارزنده و هنر ناب ایران اسلامی بود، پشت سرگذاشتم و به تدریج در این محیط مساعد، مقدمات شکل‌گیری حسن زیباپسندی در وجودم تدارک و دریچه‌های ذهنم بسوی افق های روشن اندیشه و هنر گشوده گردید.
در دوران تحصیل در دبستان، از نخستین معلم خطم، مرحوم «سید محمد مصلائی» که مردی فاضل، خوش اخلاق ، صبور و در کسوت روحانیت بود، الفبای شیفتگی هنر اصیل خوشنویسی را فرا گرفتم. اساتید دیگر من، قطعات و آثار خوشنویسی شده هنرمندان بزرگ قدیم بود که در خانه ما نگهداری می‌شد، چه بیشمار شب هایی که با همین قطعات، راز و نیاز داشتم.
پس از طی این احوال، به یمن اقبال خوش، به محفل درس استاد بزرگ شادروان «علی اکبر کاوه» که آن زمان در کلاس های آزاد خوشنویسی هنرهای زیبای کشور تعلیم می‌دادند، راه یافتم و مدت یک سال و نیم از تعلیمات ایشان سود جستم (۳۱- ۱۳۲۹) و موفق به دریافت گواهینامه شایستگی هنر خوشنویسی شدم.
در سال ۱۳۳۱ به عنوان دبیر هنر دبیرستان های قزوین، به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمدم و مدت ۳۰ سال در دبیرستان ها و دانشسراهای قزوین به تعلیم هنر پرداختم.
در زمان تحصیل در دبیرستان، چندین بار در مسابقات خوشنویسی مقام اول را احراز نموده و جوایزی هم دریافت کردم که هم اکنون، جزو بهترین خاطرات زندگی من است. در مسابقات خوشنویسی دفاع مقدس در سراسر کشور، سال ۱۳۶۷ بین کلیه شرکت کنندگان نیز مقام اول را احراز نموده و لوح تقدیر و جایزه ویژه هم از جناب آقای خاتمی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت دریافت داشتم.
در سال ۱۳۷۸ مفتخر به دریافت لوح استادی از انجمن خوشنویسان ایران شدم. در سال ۱۳۷۹ در مسابقات خوشنویسی مهر در سطح کشور مقام اول را احراز نمودم و در همان سال، به پاس نیم قرن خدمات فرهنگی و هنری اینجانب، بزرگداشتی از طرف انجمن آثار فرهنگی، انجمن خوشنویسان ایران، سازمان میراث فرهنگی و جهانگردی، استانداری قزوین و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار گردید.
در سال ۱۳۸۱ به عنوان پیشکوست نمونه ملی کشور، در رشته ادبی و هنری انتخاب و به دریافت جایزه ویژه از جناب آقای خاتمی، ریاست جمهوری نائل شدم.
و اما زندگی در حریم هنر و سیر و سلوک در پیچ و تاب ظریف قلم ساحران خوشنویسی، در شهری که تا ابد سایه کلک شـــــیرین شهریاران ملک خوشنویسی همچون میرعماد، ملک محمد، میرزا زین‌العابدین معجزنگار، ملک الخطاطین، عمادالکتاب و ... به ویژه در آن موقع که خوشنویسی در این شهر، به انحطاط و فراموشی سپرده شده بود، می‌طلبید که دوباره احیا شود.
پس در تب و تاب آرزوی احیای خط ، این یادگار ارزشمند هنرهای کهن ایرانی اسلامی بودم، تا اینکه بر حسب اتفاق از طرف وزارت فرهنگ و انجمن خوشنویسان ایران، برای آزمونی که جهت تشکیل کلاس خوشنویسی در قزوین به عمل آمد، شرکت کردم و خطم به عنوان بهترین نمونه شناخته شد و انتخاب گردید. بدین ترتیب برای گذراندن یک دوره آموزشی تکمیلی در انجمن خوشنویسان ایران، به محضر زنده یاد شادروان استاد «سید حسین میرخانی»، استاد ارشد انجمن در آن زمان راه یافتم و مدت دو سال نیز از تعلیمات ایشان بهره‌مند شدم.
پس از اخذ گواهینامه ممتاز خوشنویسی، توفیق آن یافتم که از طرف انجمن خوشنویسان ایران، کلاسی در قزوین دایر نمایم (۱۳۵۴) و در واقع به هدف مقدس و آرزوی بزرگ خود رسیدم و این تازه آغاز راه بود و شروع مشکلات. پس به بهای فداکاری و پایمردی و قبول زحمت و از خودگذشتگی، با صبر و حوصله، همه چیز را از صفر شروع کرده و کلاس های خوشنویسی شعبه انجمن خوشنویسان را در قزوین بنیاد نهادم و هر آنچه از عشق هنر آموخته بودم، مخلصانه در اختیار هنرجویان گذاشتم. مرکزی که تا به امروز، خوشنویسان خوبی که بعضی از آنها در شمار خوشنویسان برجسته کشور محسوب می‌شوند، تربیت و تحویل جامعه داده است. چندان که شهر قزوین به شهر خوشنویسان لقب گرفته است.
حضور ۱۰۰ خوشنویس ممتاز در این شهر، امروز رقم قابل توجهی در مقایسه با سایر استان های کشور است. به پاس همین فداکاری ها و کوشش ها، در کنگره خوشنویسان سراسر کشور در شهر ساری، سال ۱۳۶۸ از طرف خوشنویسان شهرستان ها به عضویت شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران انتخاب شدم و به مدت چهار دوره، افتخار عضویت در شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران را داشتم و هم اکنون قریب ۳۰ سال است که سرپرستی انجمن خوشنویسان قزوین را عهده دار هستم.
ضمن ۵۰ سال کار خوشنویسی، علاقه به جمع‌آوری و نگهداری آثار فرهنگی و هنری اصیل، به ویژه آثار خطی، به شدت زندگی مادی و معنوی مرا تحت تاثیر قرار داد و در این مدت، در حد توان توانستم مجموعه‌ای گردآوری نمایم؛ گنجینه‌ای که من و خانواده‌ام با آنها و در کنار آنها زندگی می‌کنیم و با جان ودل از یکایک شان نگهداری می نماییم که برای علاقمندان و هنرجویان مورد استفاده است.
ناگفته نماند برای اینکه آثار نفیس گردآوری شده که بالغ بر ۳۰۰ اثر خطی و هنرهای دستی است، برای همیشه در این شهر حفظ گردد، این گنجینه و همچنین خانه اجدادی را که از شاهکارهای هنر معماری اصیل ایرانی است، طی سه مرحله به سازمان میراث فرهنگی و موزه قزوین اهدا نمودم.
هم اکنون دارای سه فرزند، یک دختر و دو پسر هستم که هر سه آنها ضمن تحصیلات دانشگاهی، از هنر خوشنویسی بهره وافی برده‌اند. ناگفته نماند، موفقیت و پیشرفت هر هنرمند در زندگی، بستگی به همکاری و همیاری خانواده، به ویژه همسرش دارد و من از این جهت، مرهون و مدیون همسرم خانم «فاطمه جوادی» که خود از فرهنگیان با سابقه است، هستم که با فداکاری و تحمل مشکلات، موجبات پیشرفت و موفقیت من در زندگی را فراهم نموده است.
... و و سرانجام صبح روز 13 مهرماه 1389 در سن 79 سالگي در شهر قزوين دار فاني را وداع گفت.
انتهای پیام/3008
دیدگاه ها