صبح قزوین، همه بچه های گردان مالک جمع شده بودند. گفتگو بالا گرفته بود. قرار شد؛ هر روز زیارت عاشورا بخوانیم؛ اما بحث سر این بالا گرفته بود که قبل از اذان صبح یا بعد از اذان باشد. هر کسی چیزی گفت؛ تا این که یکی از بچه ها استدلال کرد،"اذان صبح آغاز یک روز جدید است. ما باید قبل از شروع روز تکلیفمان را با امام حسین (ع) روشن کرده باشیم."
تمام همهمه ها آرام شد.
شهید سید مرتضی آوینی، زمانی عنوان کرد:کربلا آمیزه کرب است و بلا... و بلا افق طلعت شمس اشتیاق است و آن تشنگی که کربلاییان کشیده اند، تشنگی راز است. و اگر کربلاییان تا اوج آن تشنگی که می دانی نرسند؛ چگونه جانشان سرچشمه رحیق مختوم بهشت شود؟ آن شراب طهور که شنیده ای بهشتیان را می خورانند، مکیده اش کربلاست و خراباتیانش این مستانند؛ که این چنین بی سر و دست و پا افتاده اند. آن شراب طهور که شنیده ای تنها تشنگان راز را می نوشانند، ساقی اش حسین است، حسین از دست یار می نوشد و ما از دست حسین.
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناول ها که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها
انتهای پیام/
دیدگاه ها