آرامیده های بی قرار و عملکرد شهرداری قزوین در آرامستان چوبیندر

به گزارش خبرنگار اجتماعی  صبح قزوین ،
امروز قصد سفر بسوی شهر چوبیندر کرده و تن را عازم یکی از نواحی بخش مرکزی شهرستان قزوین کردم. همراه با سرما و ابرهای گرفته پاییزی. خیر اموات رهسپار آرامستان چوبیندر شدم.


لحظاتی تکیه دادم به درختی بی‌برگ و به فضای آرامستان خیره شدم. پهنای سبز و خشک. فضایی با فریاد. فریادهای بی صدا. همه او را می‌خوانند. دست‌های کوتاه. نیازهای بلند. آرامیده‌های بی قرار. قبوری نامنظم. بلند و کوتاه. عریض و طویل. هر کدام به هرشکل. دلبخواه بازماندگان. قبوری به هر جهت. شلوغ. عاقبت در میان این شهر شلوغ و صرف مادی جرعه فضایی برای تلنگر آدمیان این شهر در مسیر انتهای عمرشان نیاز است! جایی برای خود آمدن. جایی برای گریه. جایی برای مناجات با خود. با خدا. جایی برای کشیدن نفسی راحت.


آرامستان محلی است برای آرامیدن. آرامش. محلی است برای عبرت. چه تفاوتی بین حی و موت!. اینجا سکوت می‌خواهد. اینجا محل عبرت است. آرامستان هم نیاز مردگان است، هم نیاز زندگان. متولی بایستی فضا را مهیا کند. چه در حوزه نظم قبور چه در حوزه فضای سبز. حقا عاقبت روح باید در شان روح باشد. شانی در قامت ان لله و ان اله راجعون. شانی قابل ارائه.

مگر نه آنست که رهبر مذهب تشیع، مولای علویون فرموده‌اند: نیاز هر انسان حی، رفتن به آرامستان است. نیازی در مسیر به خود آمدن. "برای درک همه از خداییم و بسوی خدا باز می‌گردیم".

تبعیض را ببین! آرامستانی به مانند بهشت فاطمه(س) قزوین در کشور همتا ندارد، آرامستانی دیگر در چوبیندر همین شهر قزوین رغبتی برای حضور روح در آن پیدا نمی‌شود. تن بماند!. قبورهای بی نظم. فضای سبز ناخوش. چمن‌های بی‌حرص. علف‌های زاید. گوشه‌هایی پر از خاک روبه. زباله های متمدن. اینجا آرامستان است یا خرابه؟ آرامستان چوبیندر را می‌گویم!

مگر آرامستان صرفا محل دفن اموات است و دیدار تا قیامت؟ مگر امام صادق(ع) نفرمودند: «قسم به خداى متعال، مردگان رفتن شما را می‌‏دانند و با حضور شما مسرور می‌شوند و با شما اُنس مى‌‏گيرند و بهره‌‏مند مى‌‏شوند»؟ چگونه می‌توان حضور یافت در این آرامستان خرابه؟!


دلم برای اموات آرامستان چوبیندر می‌سوزد. آدمی را رغبتی برای حضور در این مکان نیست. حتی برای قرائت فاتحه‌ای! احتراما بنا به تمکین فرمایش حضرات معصومین(ع) شهرداری حرکتی به جان دهد و این مکان را ساماندهی کند. مکان شاید درآمد زا و مرقون به صرفه نباشد ولی ساماندهی آن باقی الصالحاتی است برای مجموعه شهرداری!.


حقا شهری که میعادگاه بزرگانی همچون شهید دکتر محمود رفیعی و آیت اله حاج سید محسن مومنیست، بایستی آرامستانی زیبنده‌تر از اینها داشته باشد. عاقبت 21 شهید بزرگوار در این مکان حاضرند. شهیدانی که حضور در پیشگاه شان روح را جلا می‌دهد. نوازش می‌دهد. اینجا حرمت دارد. حقا که عدم ساماندهی در این مکان یعنی نفهمیدن عظمت و جایگاه شهدا. اینجا به برکت 21 شهید بزرگوار عرش اله محسوب می‌شود. اینجا فرشتگان بال گسترانیدن. اینجا محلی برای نجوا است. اینجا نه آن است که علف‌های هرز قبور مبارک را محصور کنند. اینجا نه آن است که خاک روبه‌ها پهنای آن را غیر هموار کنند. اینجا نه آن است که زباله‌ها، شان مکان اله را آلوده کنند. این جا نه آن است که بوی ناخوشایند فضا را بی‌قرار کند.


اینجا محلی است برای به خود آمدن. محلی برای قرار. قراری با خود. محلی زیبا برای خلوت. خلوتی عاشقانه با خدا. با شهدا.
شهرداری را که مدعی معماری اسلامی است از لابه لای برج‌های تجاری بجویید و بگوییدش، معماری اسلامی پیش کش!، نیم نگاهی به وضع اسف بار این مکان داشته باش. آرامستان چوبیندر را می گویم!.
شهرداری که مدعی رسیدگی به مناطق جنوب شهر است بجویید و بگوییدش، ساماندهی کوی و برزن و پارک و فضای سبز مناطق جنوب، فدای خواهرخوانده آلتو آلنتجوی پرتغالیش، نیم نگاهی به وضع اسف بار این مکان داشته باش. آرامستان چوبیندر را می‌گویم!.
شهرداری را بجویید و بگوییدش ناکارآمدن ماندن تقاطع های غیرهمسطح شهری‌اش فدای سفرهای اروپایی‌اش، نیم نگاهی به وضع اسف بار این مکان داشته باش. آرامستان چوبیندر را می‌گویم!.

شهرداری را از مناطق آزاد کشور بجویید و بگوییدش، عاقبت شهر چوبیندر هم به مانند دانشگاه و ملاصدار و ... جز شهر قزوین است، نیم نگاهی به وضع اسف بار این این شهر داشته باش.
امروز قصد سفر به شهر چوبیندر کرده بودم. همراه با سرما و ابرهای گرفته پاییزی. خیر اموات رهسپار آرامستان چوبیندر شدم. لحظاتی تکیه دادم به درختی بی برگ و به فضای آرامستان خیره شدم. مع الاسف همه چیز در آن دیدم الا روح!
رو به گورستان دمى خامش نشين/ آن خموشان سخن‏گو را ببين.
انتهای پیام/6001