صبح قزوین ؛
لحظات حیرت
لحظات حیرتی که پیش‌تر حکما در مواجه به پدیده‌های هستی و اینکه برای لحظاتی پرده عادت را از مقابل چشمان انسان می‌زداید و فرد را با دریایی از شگفتی و ابهام رویارو می‌کند، در مواجه با تاریخ که خود یکی از پدیده‌های هستی است نیز شمول صدق دارد.
در این بین زندگی و کشتارهای شیعیان، موفقیت‌های واقعی و شکست‌های ظاهری و به طور کلی عمیق‌ترین نفرت‌ها و زیباترین عشق‌هایی که نسبت به این مذهب در طول 14 قرن وجود داشته یکی از لحظات حیرتی است که در برابر انسان رخ می‌نماید.
به ویژه آنکه اگر بدانیم کشتار و ستم بر شیعیان و پیشوایان آنها پس از عاشورای 61 هجری - یعنی جایی که بسیاری از ما داستان کربلا را پایان یافته تلقی می‌کنیم- تازه آغاز می‌شود و تا عصر ما که شیعیان را در افغانستان، مصر، عربستان، یمن و سایر بلاد اسلامی تکه تکه می‌کنند کماکان به مدت 14 قرن این کشتار ادامه داشته است.
شیعه تنها مذهبی در عالم است که قبر پیشوا و مظهر اصلی آن یعنی امام حسین(ع) توسط خلیفه عباسی با خاک یکسان شد، پس از آن مزار حضرت شخم زده و آب بر روی قبر اباعبدالله(ع) بسته می‌شود تا مزار امام مخفی شود و اصلا گم شود تا به همان ترتیب نیز یاد و خاطره حسین(ع) و شیعیانش در تاریخ گم شود.
تاریخ به ما می‌گوید که هرگز با پیروان هیچ دینی -نه مسیحیت و نه آیین مانی که پیروانشان به تحمل شکنجه‌های سنگین شهره هستند- چنین جنایت آمیز رفتار نشد.
با این حال زیارت همان قبر مخروبه و شخم زده و ورود دسته دسته شیعیان در اوج اختناق و سرکوب آنها به کربلا همچنان ادامه داشت تا اینکه شرط قطع دست برای شیعیان وضع می‌شود ولی مجددا مزار حسین(ع) میزبان هزاران نفر از شیعیانش بود.
همین مسئله یعنی اوج تلاقی عشق و نفرت همزمان که در طول تاریخ بشریت هرگز نسبت به هیچ یک از ادیان، مذاهب و حتی مکاتب بشری اعمال نشده، همان لحظات حیرتی است که پرده عادت را از مقابل چشمان کنار می‌نهد و انسان را با تجمع بیش از 25 میلیون شیعه و بعضا غیرشیعه‌ای مواجه می‌سازد که تهدید حتمی انفجار بمب، عملیات انتحاری، رنج صدها و دهها کیلومتر پیاده روی و مسافرت را به خود همواره کرده‌اند تا میراث‌دار پدران و مادرانی باشد که روزی برای زیارت قبر حسین(ع) باید دست‌های خود را به کام شمشیر جلادان خلیفه عباسی می‌سپردند.
اربعین احیاگر اسلام
اربعین چهره واقعی اسلام را به دنیا نمایاند و نشان داد که اسلام یا آن است که بر مدار ولایت علی(ع) و حسین(ع) استوار است و یا آن است که به اخوان المسلمین، اردوغانیسم، برده داری، داعش و القاعده ختم شده و دیر یا زود ختم خواهد شد.
در این میان در پیاده روی اربعین، شیعیان با هیچ کس هیچ کاری ندارند. نه مانند اسلام بدون علی(ع)، مدام به تکفیر و برده گرفتن اهل کتاب و پیروان سایر ادیان می‌پردازند و نه با زبان شمشیر -آنگونه که صلاح الدین ایوبی و سلطان سلیم عثمانی بودند- که به اشتباه جهاد با کفار می‌نامندش، اعتبار اسلام را نابود می‌کنند. دقیقا هیچ کاری، تنها پیاده روی و عزاداری.
اما همین پیاده روی و عزاداری به حدی برای جریان منحرف موسوم به اسلام سلفی سنگین است که حاضر هستند جان خود را با انتحار فدا کنند تااین راهپیمایی سر نگیرد.
چرا که آنها بخوبی می‌دانند در عصری که شهروندان بسیاری از کشورهای اسلامی به شبه اسلام پوچ و عاری از معنایی که قرن‌ها به آنها تحمیل شده است، آگاه شده‌اند و یا در حال آگاهی هستند و نیز در شرایطی که آنها دوای این درد خود را در مکاتبی چون لائیکیسم و الحادباوری می‌جویند، اسلام ناب علوی با وجود اوضاع امنیتی فاجعه بار کشورهای شیعی و اقتصاد بحران زده ایران روز به روز در حال جوشش و جوانه زدن است.
عصر شیعه در حال فرارسیدن
اربعین از پایان سرکوب های 14 قرنی اسلام ناب در سرزمین‌های اسلامی و گسترش اسلام به سایر نقاط این بار با رنگ و بوی حسین(ع) و علی(ع) خبر می‌دهد.
خبری که البته طبق معمول زودتر از بسیاری از مسلمانان به گوش تحلیل گران غربی رسیده است چنانکه «هریث کی اریکسون» استاد کرسی شرق شناسی دانشگاه «جرج واشنگتن» در مقاله‌ای تحت عنوان «اربعین حسین و چشم اندازهای شیعیان تا 20 سال آینده» می‌نویسد:
«شاید بسیاری تصور کنند که راهپیمایی روز اربعین شیعیان به عنوان بزرگترین تجمع انسانی در بشریت یکی از جاذبه‌های ارزشمند توریستی و موضوعی بکر در حوزه مطالعات ادیان برای معرفی شیعیان باشد اما باید دانست که اینها تنها یک صدم دستاوردهای اربعین و فرهنگ حسین برای شیعیان است چه اینکه راهپیمایی کربلا عملا تبدیل به بزرگترین ابزار تبلغی یک دین در جهان شده است. ابزار تبلیغی که بسی فراتر از چهره رئوف مسیح و معجزات موسی و وحدت وجود برهما، جذاب و گیرا جلو می‌کند».
اریکسون پس از اینکه گزارشی پیرامون دستاوردهای سقوط صدام به عنوان اصلی‌ترین و قدرتمندترین حاکم سنی و افراطی عصر حاضر ارائه می‌دهد به افزایش روزافزون جمعیت شیعیان اشاره می‌کند که پس از سقوط صدام و برگزاری باشکوه اربعین چندین برابر شده‌اند. چنانکه در همین موضوع می‌نویسد:
«26 میلیون نفر از جمعیت 79 میلیونی ترکیه را شیعیانی تشکیل می‌دهند که به شدت بر انجام مناسک خود تاکید دارند در حالی که نیمی از جامعه مسلمانان سنی در ترکیه شهروندان سکولار و لائیک هستند... از سویی در کشور عربستان سعودی یعنی جایی که در حال حاضر اصلی‌ترین مرکز شیعه ستیزی جهان قرار دارد، شاهدیم که 4 میلیون نفر از مجموع جمعیت 23 میلیون نفری این کشور را شیعیان تشکیل می‌دهد و این شکستی بزرگ برای پروژه کنترل رشد شیعی‌گری محسوب می‌شود...
حکومت ایران و عراق به هیچ جنگی، به هیچ خون ریزی و به هیچ ابزار تبلیغی و دلاری‌های نفتی برای گسترش شیعه نیاز ندارند، تنها کافی است اجازه دهند تا شیعیان، اربعین حسین(ع) را برگزار کنند و آنها را با صدور روادید و در اختیار دادن کشورهایشان برای پیاده روی یاری کنند. بنابراین گسترش تشیع حتی از اختیار دولت‌های عراق و ایران نیز خارج است... با این روند باید تا 20 سال آینده کشورهای کویت، لبنان، قطر و ترکیه را کشورهای شیعی و متحدان ایران و عراق و دانست از سویی نیز برای اولین بار پس از 700 سال مرکزیت تشیع از ایران خارج خواهد شد و به هندوستان که تا 20 سال آینده جمعیت شیعیانش از ایران افزون‌تر خواهد شد، منتقل می‌شود ... همانگونه که در پاکستان و افغانستان نیز شیعیان دیگر اقلیت نخواهند بود ... و این اتفاق در قرن 21 کاملا بی سابقه می نماید».
این شمه‌ای از سرنوشت مذهبی است که روزگاری مزار اصلی‌ترین نماد و رهبر آن را با خاک یکسان کردند، شخم زدند و آب بر قبر مطهر بستن و در طول 14 قرن از هیچ نسل کشی و جنایتی در حق پیروان این مذهب دریغ نشد اما امروز همان مزار شریف، حرمی با میزبانی بیش از 25 میلیون شیعه‌ای است که اگر محدودیت سرزمینی و امنیتی دولت عراق نبود تعداد آنها دوبرابر این رقم می‌بود.
معجزه حسین(ع) در پاسبانی هزاروچهارصد ساله اش از اسلام ناب و مرزی که او میان اسلام و هر آنچه که غیراسلام است، ترسیم می‌کند لحظات حیرتی است که هر ساله با اربعین میلیونی او پرده عادت را از برابر چشمان جهانیان برمی‌دارد و آنها با دریایی از شگفتی و حیرت به نام حادثه کربلا رویارو می‌سازد.
انتهای پیام/2002
دیدگاه ها