به گزارش سرویس فرهنگی
صبح قزوین ، کتابها بخشی از شخصیت و دنیای متفاوتی را برای هر انسانی تشکیل می‌دهند. دنیایی که هر فردی طبق علایق و تفکرات خود می‌سازد و با آن زندگی می‌کند دنیایی که اگر در آن قدم بگذاری با زوایای نهفته بشری آشنا خواهی شد.
می‌توان گفت کتاب زبان دومی است که نویسنده آن، حرف‌ها و دغدغه‌هایش را با قلم خود در غالب کلمات به نقش تحریر درمی‌آورد. در واقع این کلمات هستند که از ذهن پویای نویسنده نشأت گرفته و بر روی کاغذ ظهور و بروز می‌کنند و با قرار گرفتن کلمات در کنار هم یک کتاب را تحویل او می‌دهند.
زبان نوشتن یکی از موهبت‌های الهی است که خداوند در وجود انسان نهادینه کرده و از دوره انسان‌های اولیه که سنگ‌ها به منزله کاغذی برای حک شدن کلمات بودند و بشر نوعی شکوفایی و تحول در عقل و فهم خود احساس می‌کرد آغاز و تا هزاره سوم که انسان امروز از مرز تکنولوژی عبور کرده ادامه دارد.
در دهه‌های گذشته کتاب خواندن پدربزرگ خانواده شیرین‌ترین سرگرمی کودکان محسوب می‌شد یا اینکه یک کتاب بهانه‌ای بود برای آشنایی دو دوست یا مونسی برای تنهایی آدم‌ها.
به نظر می‌آید این روزها کم‌تر کسی سراغی از یارمهربان قدیمی می‌گیرد. آیا تا به حال با خود فکر کرده‌ایم؛ چه چیزهایی جای کتاب را برایمان پر کرده‌اند؟ آیا میشود جای‌گزینی برای کتاب انتخاب کرد؟ چرا نسبت به این یار مهربان تا این اندازه بی‌مهری میشود؟ و هزاران سوال دیگر…
رسیدن به جواب سوال‌های یاد شده کار دشواری نیست. فقط نیاز به نگاهی کلی به زندگی ماشینی امروز دارد. دنیای پر تلاطمی که انسان‌ها را در خود غرق کرده و فرصتی برای لحظه‌ای نشستن و ورق زدن برگ‌‌های کتاب را به او نمی‌دهد.
در ادامه فرصت را مناسب دیدیم تا به سراغ گیتی باقری که یکی از نویسندگان جوان استان قزوین است رفته و پای صحبت‌های او بنشینیم؛
وی در خصوص آغاز کار خود این‌گونه توضیح داد: در رشته مهندسی صنایع تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده‌ام و مدت ۱۰ سال است که در عرصه هنر فعالیت می‌کنم. کار هنری‌ام را با با فیلمسازی شروع کرده‌ام که موفق به ساخت فیلم کوتاه هم بودم.
این نویسنده افزود: فیلمنامه‌نویسی جرقه‌ای برای شروع نوشتن داستان کوتاه شد و حدود ۵و۶ سال در زمینه داستان کوتاه فعالیت می‌کنم.
باقری در خصوص تجربه کاری و موفقیت‌هایش عنوان کرد: اولین جایزه‌ام را در جشنواره داستان کوتاه آیات قرآنی مشهد دریافت و جزء پنج نفر برگزیده انتخاب شدم، در جشنواره متیل یاسوج و جشنواره سوره حوزه هنری قزوین جزء نفرات برگزیده بودم و آخرین جشنواره‌ای که نفر اول کشوری انتخاب شدم، جشنواره داستان مینی مال اهواز بود.
وی ادامه داد: داستان‌های بازی، غروب نخلستان، آخرین روز آذر و چهارشنبه اول ماه جزء داستان‌های به چاپ رسیده است و در حال حاضر مشغول نوشتن یک مجموعه شامل ۱۳ داستان به هم پیوسته هستم و طی ۶ ماه آینده به پایان خواهد رسید.
این نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار شاخص، با اشاره به دغدغه‌ها و چالش ذهنی برای قلم به دست گرفتن، اظهار کرد: تنها در یک بخش فعالیت نمی کنم و سعی می‌کنم در هر زمینه‌ای متناسب با دغدغه ها و موضوعاتی که در اطرافم می‌گذرند بنویسم.
باقری ادامه داد: هر اتفاقی که در زندگی عادی مردم در جریان است می‌تواند به سوژه ای برای نوشتن تبدیل و در غالب کلمات به نمایش گذاشته شود.
از آن‌جا که نویسندگان دنیای پیچیده‌ای دارند، این سوال پیش می‌آید که چه انگیزه‌ای باعث میشود تا آن‌ها به کار نوشتن بپردازند؟
باقری در این خصوص توضیح داد: سخت ترین سوالی که از یک نویسنده می‌پرسند این است که “چرا می‌نویسی؟” سوالی که حتی نویسندگان بزرگ هم از جواب دادن به آن طفره رفته اند. خودت هم نمی‌دانی برای چه می‌نویسی؟! فقط میخواهی بنویسی و بنویسی…
وی اضافه کرد: در واقع انگیزه درونی، نگاه متفاوت یک نویسنده به دنیای اطراف و قریحه ذاتی اوست که باعث نوشتن میشود. نویسنده می‌خواهد چیزهایی که متفاوت از دیگران درک می‌کند و می‌بیند در غالب کلمات به دیگران القا کند.
با توجه به اینکه بسیاری از افراد به خصوص در سنین نوجوانی به سمت هنر به خصوص نویسندگی گرایش پیدا می‌کنند، از توصیه‌های نویسنده جوان به جوانان می‌پرسیم؛
وی تشریح کرد: کسانی که تمایل دارند وارد این حیطه شوند باید مطالعه کتاب را جدی بگیرند و در مرحله اول فقط به مطالعه بپردازند.
این نویسنده با اشاره به اینکه سرانه مطالعه برای هر فردی سه دقیقه است، بیان کرد: این رقم نگران کننده است و در دنیایی که فضای مجازی جوانان و نوجوانان را احاطه کرده زمان خیلی کمی به مطالعه اختصاص می‌دهند.
باقری با ابراز اینکه جوانان در روز بیشتر از ۲ ساعت وقت خود را با فضای مجازی پر می‌کنند، اذعان کرد: ما درمورد کیفیت هرچیزی به جز سطح کیفی خودمان صحبت می کنیم و جوانان باید برای بالا بردن سطح کیفی خود کتاب هایی در زمینه تاریخی، علمی، جغرافیایی و… بخوانند.
عده‌ای از مشکلات و سختی‌های موجود در این راه گلایه می‌کنند. نظر نویسنده را در این مورد جویا می‌شویم؛
وی با بیان اینکه مشکلات این افراد از تنبلی خود آن‌ها نشأت می‌گیرد، عنوان کرد: شاید فکر کنید من آدم خوش بینی هستم اما مانع و مشکلی در این زمینه نمی‌بینم موفقیت به تلاش و همت نیاز دارد.
باقری اظهار کرد: اگر این روزها مشکل چاپ کتاب یا پایین بودن تیراژها مطرح میشود این مشکلی ناشران کتاب کل کشور را در بر می‌گیرد. در دسترس نبودن کتاب بهانه قابل قبولی نیست چرا که امروزه جدا از کتاب‌فروشی‌ها و کتابخانه‌ها، با پیشرفت تکنولوژی و اینترنت، کتابها به صورت فایل پی دی اف قابل دسترسی هستند.
این نویسنده با اشاره به اینکه عده‌ای به محدودیتها و سانسورهای موجود در زمینه نویسندگی شکایت دارند، گفت: با توجه به سخن نویسندگان بزرگ که ” محدودیت خلاقیت است” من این محدودیتها را فرصتی برای ایجاد خلاقیت در نویسنده می‌دانم. اگر نویسندگان از ظرفیت ها و استعدادهای خود به خوبی استفاده کنند به شعار یاد شده خواهند رسید.
از آن‌جا که کار نویسندگی نیاز به تمرکز و زمان دارد و جدا از قریحه ذاتی نیازمند بهره بردن از کلاسهای آموزشی توسط استادان معتبر است. نظر نویسنده جوان را در خصوص وضعیت این‌گونه کلاس‌ها در سطح استان را می‌پرسیم؛
وی از حسن لطفی و علی قانع به عنوان استادان با تجربه استان یاد کرد و گفت: در شهر قزوین برخی محافل داستانی برگزار میشود اما کارگاه یا کلاس تخصصی آموزش داستان نویسی در قزوین وجود ندارد تا جوانان بتوانند از حضور و آموزه‌های استادان بهره ببرند.
باقری با بیان اینکه جشنواره‌ها به منزله ایجاد پویایی و حس رقابت بین نویسندگان برگزار میشود اضافه کرد: برگزاری جشنواره‌های داستان نویسی در استان بسیار ضعیف است بسیاری از شهرهای محروم در نقاط مختلف کشور اقدام به برگزاری بهترین جشنواره‌ها می‌کنند و به واسطه همین جشنواره‌ها شهر و استان خود را به دیگران معرفی می‌کنند.
نویسنده جوان ادامه داد: با اینکه قزوین از نظر قدمت تاریخی و فرهنگی غنی است اما متاسفانه امتیاز آن در زمینه برگزاری جشنواره‌ها صفر است و در صورت برگزاری جشنواره به دلیل تبلیغات ضعیف حتی نویسندگان استان قزوین هم از آن بی‌اطلاع می‌مانند.
این نویسنده در خصوص وضعیت معیشتی داستان نویسی بیان کرد: تنها بهره مالی نویسندگی جوایزی است که در جشنواره‌ها اهدا میشود و البته انتخاب داستان از سوی داوران هم سلیقه ای است. نگاه معیشتی به نویسندگی می‌تواند شخصی و بستگی به الویت‌های هر فرد دارد.
باقری در پایان به راه‌های بالا بردن میزان مطالعه در جامعه اشاره کرد: رسانه ها نقش موثری در فرهنگ سازی جامعه دارند و سازمان ها و ارگان های مسئول باید شرایط ویژه‌ای برای ترغیب افراد به کتابخوانی فراهم کنند.
سخن پایانی؛
هفته کتاب و کتابخوانی بهانه خوبی است تا در نگرش خود نسبت به مطالعه تغییری ایجاد کرده و مطالعه را به عنوان بخشی از فعالیت‌های روزمره زندگی قرار دهیم. بهتر است بهانه‌هایی از قبیل مشغله زندگی، کار، کم‌بود وقت و هزاران بهانه دیگر را کنار بگذاریم.
آیا تا کنون با خود اندیشیده‌ایم که کم کم کتاب هم به لوازم لوکسی برای خودنمایی تبدیل شده است؟! چه بسا کتاب‌های زیادی که در کتابخانه‌های گوشه پذیرایی منازل در حال خاک خوردن هستند!
آیا به این فکر کرده‌ایم که میشود به جای تبلت و بازی‌های رایانه‌ای به کودکانمان کتاب هدیه دهیم؟
کسانی که از گرانی کتابها می‌نالند اگر نگاهی به کتابخانه خود بیاندازند قطعا ده‌ها جلد کتاب خواهند یافت که تا کنون برگی از آن‌ها زده نشده است! با یک برنامه‌ریزی اقتصادی می‌توانیم مقداری پول برای خرید حداقل یک جلد کتاب در ماه کنار بگذاریم.
کتابها هنوز هم مشتاق این هستند تا کسی آن‌ها را ورق بزند و کلمات از لا به لای برگ، برگ آن‌ها بال بگیرند و در ذهن و جان انسانی جای بگیرند. بهتر است کمی درنگ کنیم، یار مهربان مورد غفلت قرار نگیرد.
انتهای پیام/
منبع: شاخص نیوز
دیدگاه ها