به گزارش خبرنگار اجتماعی
صبح قزوین ؛ می‌گویند حتی هزینه جاروکشی و گردگیری ابنیه تاریخی استان میلیاردی است!
در حال حاضر 77 اثر تاریخی نیاز فوری به مرمت دارند که 40 بنا در خطر جدی نابودی و در اولویت رسیدگی قرار دارند اما طی 5 سال اخیر هیچگونه اقدام قابل توجه و کارآمدی برای حفظ این آثار ارزشمند انجام نشده است.
نامه نگاری‌ها و مکاتبات زیادی برای تامین اعتبار و رسیدگی به وضعیت بناهای تاریخی استان صورت گرفته؛ برخی دلشان می‌سوزد و با چنگ و دندان می‌خواهند حافظ میراث فرهنگی کشورشان باشند، بعضی هم تلاش می‌کنند تا زمانی که صندلی مدیریتشان را فرد دیگری اشغال نکرده، لااقل بریدن یک ربان را در پرونده کاریشان ثبت کنند، گویا چندان هم مهم نیست که سقف کدام بنا می‌ریزد یا آینه‌کاری کدام یکی زیر ملات استادکاران بنا و مرمت‌نما گم می‌شود.
مشکل از جایی بحرانی‌تر می‌شود که گاهی حفظ و مرمت یک اثر تاریخی با بودجه‌ای قابل توجه در اولویت کاری مدیری قرار می‌گیرد اما در نیمه‌های راه فرد دیگری برای سمت مربوطه در نظر گرفته می‌شود که فوریت رسیدگی به بنایی دیگر را در چشم انداز مدیریتی خود ترسیم کرده؛ اولویت‌های متفاوت کاری مدیران باعث شده تا در حال حاضر چندین اثر تاریخی ارزشمند در سطح شهر با پیشرفت مرمتی بیش از 70 درصد به حال خود رها شده باشد.
کارکنانی که پول بیکاریشان را میگیرند
نیازی به تشریح نیست که دولت در تخصیص اعتبارات سال 94 با مشکلات بودجه‌ای مواجه است و هزینه‌ای که برای مرمت و رسیدگی به ابنیه تاریخی در نظر گرفته شده صفر است، اعتبار تخصیصی نیز با اولویت پرداخت حقوق کارکنان سازمان میراث فرهنگی است؛ کارکنانی که مدیر سازمان می‌گوید به نیمی از آن ها نیاز ندارد و مصرف کننده بودجه تخصیصی دولت هستند؛ زمانی هم که پولی برای تعریف کار در حوزه سازمان وجود نداشته باشد چرا کارکنان باید دستمزد بیکار بودنشان را بگیرند؟
فوریت رسیدگی به بناهای در معرض نابودی زمانی احساس می‌شود که گزارشی مبنی بر نشت رطوبت و نم به چندین ابنیه تاریخی استان به دست می‌رسد؛ گویا قرار بوده با شروع فصل بارندگی هزینه‌ای حداقلی برای بام‌سازی و جلوگیری از نشت رطوبت در بناها از سوی سازمان‌های مربوطه پرداخت شود اما تاکنون به دلایل مشکلات شدید مالی محقق نشده است؛ دست روی دست گذاشتن همانا و نشت رطوبت و نم در روزهای بارانی اخیر همانا!
همانطور که گفته شد طی سال‌های گذشته مرمت و بازسازی برخی بناها تا 70 درصد پیش رفته اما به دلیل تغییر سیاست مدیران متغیر و مشکلات شدید مالی در معرض خطر نابودی و نفوذ رطوبت و در نتیجه ریزش قرار دارند؛ تخریب بناهایی که حتی شهرت جهانی دارند!
مشما عایق بام‌های ابنیه تاریخی نکته جالب توجه این است که معماران به صورت موقت برای جلوگیری از شدت صدمات به جای عایق بام از مشما استفاده کرده‌اند اما 3 تا 4 سال است که این مشماهای موقتی بر روی طاق بناها است و ادامه داشتن چنین روندی هزینه‌های ساخت طاق را نیز از میان می‌برد و باعث آسیب دیدن آن می‌شود.
بارندگی روزهای اخیر هم مزید بر تمام علت‌های تخریب بناهای تاریخی استان شده و به گفته کارشناسان در صورت ادامه بارندگی‌ها شاهد موجی از تخریبات گسترده خواهیم بود که قطعا صدایش رسانه‌های جهانی را نیز خبردار خواهد کرد.
طی سال‌های اخیر چندین بنا در استان برای انجام فعالیت‌های گوناگون در اختیار صاحبان صنعت و حرفه قرار داده شده تا به شرط حفاظت از بنا در محل فعالیت داشته باشند و محصولات خود را به فروش برسانند اما بازتاب رسانه‌ای این خبر مردم کشور را نه، اما تا چه میزان همشهریان قزوینی را مطلع کرده تا علاوه بر بازدید از بناهای مورد نظر سرمایه لازم برای حفظ و نگهداری ابنیه تاریخی را فراهم کند.
آیا جذابیت اینگونه فعالیت‌ها برای مردم به حدی بوده تا به نقطه‌ای برسیم که سازمان میراث فرهنگی برای حفظ و مرمت میراث گرانبهای اجدادمان نیازی به تامین اعتبارات دولتی نداشته باشد؟
در نگاه کلان مدیریتی اولویت اهمیت به فضاها و میراث فرهنگی در رده‌هایی پایین‌تر از موضعات دیگر از جمله صنعت قرار دارد، صنعتی که در برخی مواقع مخاطرات زیست محیطی و اقتصادی بیشتری در مقایسه با سود خود به کشور تحمیل می‌کند.
نکته تاسف بار دقیقا این است که حفظ آثار فرهنگی به عنوان یک سرمایه ملی در نگاه کلان مدیران قرار ندارد؛ میراثی که در سراسر جهان تبدیل به صنعتی پولساز و ارزشمند شده اما در کشوری با سبقه تاریخی هزار ساله و تمدنی غرور انگیز در اولویت کاری هیچ مدیری تعریف نشده است.
انتهای پیام/9003
دیدگاه ها