به گزارش
صبح قزوین ، دکتر علی خلیلی عضو هیت علمی دانشگاه امام صادق، صبح امروز در جلسه بررسی متن برجام باطعم دغدغه های دانشجویی در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) که با استقبال تعداد کمی از دانشجویان مواجه شد، اظهارکرد: متن فارسی برجام به لحاظ حقوقی هیچ ارزشی ندارد، اما به لحاظ اینکه مبنای قضاوت مردم ایران است ارزش دارد و شاید کمتر از یک دهم جامعه ما به متن انگلیسی توافق مراجعه کردند. اولین اتفاقی که در هر سه متن چهار صفحه ای ژنو، 2 صفحه ای لوزان و 160 صفحه ای برجام افتاد این است که هر سه متن دارای غلط ترجمه است.
وی افزود: متن برجام به طور کلی به دو بخش تقسیم شده، یک بخش تعهدات ایران در سه محور صنعت هسته ای و نقاط کلیدی آن، بخش دوم، امنیت کشور و پذیرش بازرسی ها و بخش سوم استقلال کشور است.
خلیلی ادامه داد: آنچه که ما همیشه سر آن با 1+5 اختلاف داشتیم بحث غنی سازی، بازفرآوری و آب سنگین بوده است. تعهدات 1+5 درمتن برجام نیز به دو بخش تحریمهای مرتبط با هستهای، که تعهد کرده در یک برنامه 10 ساله آنها لغو شود و بخش دوم راجع به همکاریهای این گروه است.
وی معتقد است که جمله «هرجا متناسب باشد» در متن برجام و بخش تعهدات 1+5 نشان دهنده این است که عملا هیچ قولی به شما داده نشده است، گفت: به طور مثال در بند چهار توافق، اعضای 1+5 آمده است که "چنانکه متناسب باشد، دسترسی ایران به رآکتورهای آب سبک را تسهیل میکند" بنابراین اگر در آینده یک پیچ رآکتور هم به شما ندهند، براساس توافق چیزی را نقض نکردهاند، چون متناسب نبوده است. بخش قابل توجهی از تعهدات 1+5 دقیقا از همین سنخ است.
وی خاطرنشان کرد: در بخش غنیسازی چندین محور برای ما مهم است که تمام آن باید برای ما مسدود یا بشدت محدود شود که این محورها شامل ظرفیت یا توان غنی سازی، سطح غنیسازی، ذخیره اورانیوم، محل غنیسازی و تحقیق و توسعه مربوط به غنیسازی است.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق در خصوص ظرفیت غنی سازی ایران در متن برجام اذعان کرد: ایران برای یک دوره حداقل 10 ساله پذیرفته است که، ظرفیت غنی سازی به 5060 دستگاه از نسل اول برسد؛ ما در حال حاضر نوزده هزار سانتریفیوژ داریم بنابراین حق استفاده از 13 هزار سانتریفیوژ را نداریم مگر آنکه این پنج هزار و 600 عدد خراب شود و با آن جابجا شود که همه این موارد را آژانس باید تایید کند.
وی افزود: تعهد دوم ایران این است که به مدت 10 سال حق ساخت سانتریفیوژ جدید را ندارد، مگر آن که ذخیره 13 هزار سانتریفیوژ، به زیر پانصد عدد برسد و پس از آن اجازه ذخیره بیش از پانصد عدد سانتریفیوژ را هم ندارد. بنابراین در یک دوره 10 ساله باید هفتاد درصد غنی سازی جمع شود.
خلیلی درباره ذخیره اورانیوم ایران اظهار کرد: در حال حاضر باتوجه به متن برجام، ایران باید 10 تن ذخیره اورانیوم خود را ظرف مدت پانزده سال به سیصد کیلوگرم کاهش دهد، یعنی 95 درصد ذخایر اورانیوم غنی شده باید به فروش برسد و اگر موفق به فروش نشدیم باید آن را رقیق کرده و به اورانیوم طبیعی بازگردانیم.
وی تأکید کرد: اگر اینگونه برداشت کنیم که بعد از ده سال کلیه محدودیتها رفع می شود و به تولید صنعتی هستهای خواهیم رسید، این برداشت به لحاظ حقوقی غلط است، به این دلیل که در متن آمده، ایران پذیرفته برای 10 سال از هفتاد درصد ظرفیت غنی سازی اش چشم پوشی کند، اما در متن چیزی وجود ندارد که نشان دهد 1+5 به ایران اجازه داده که بعد از 10 سال ایران بتواند در مقیاس صنعتی غنیسازی کند. دوره محدودیت ما دائمی و ابدی است و این چیزی است که در ذهن غربیهاست.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق گفت: سند چهارمی هم وجود دارد که محرمانه است و منتشر نمیشود، در این سند به ایران اجازه غنیسازی داده شده است و اگر واقعا اجازه غنیسازی صنعتی داده شده، چطور این همه دستاوردهای کم اهمیت نوشته شده اما اصلیترین دستاورد پنهان شده است.
وی معتقد است سه کلمه در متن برجام و در متن توافقات هسته ای وجود دارد که معنی آن ها عوض شده، یکی واژه "محرمانه"، دومی "روز اجرا" و سومی واژه "همزمان" است. وقتی گفته میشود سند محرمانه یعنی تیم مذاکره کننده هستهای، آمریکا و اتحادیه اروپا باید بداند و فقط مردم ایران نباید مطلع باشند.
خلیلی ادعا کرد که برآورد دولت صددرصد اشتباه است و تصریح کرد: این پنج هزار و 60 سانتریفیوژ تنها توان تولید سه درصد غنیسازی مورد نیاز کشور را دارد که این یک غنی سازی کارگاهی است و مورد نیاز عملی کشور نیست اما به نحو کاذبی این غرور را در شما ایجاد میکند که ما دارای غنی سازی اورانیوم هستیم.
وی افزود: علت حساسیت آب سنگین و بازپروری آن روی پلوتونیومی است که تولید میشود و جزء عناصر ناپایدار بوده که طول عمر آن حدود 22هزار و چهارصد سال است که دیگر در طبیعت یافت نمیشود و فقط در انفجارهای هستهای تولید میشود. اما مطابق تعهدات ما در برجام برای 15 سال به طور قطعی ما دیگر نه حق ساختن نیروگاه آب سنگین را داریم و نه حق ساخت تأسیسات بازپروری و پس از این دوره نیز، ایران اعلام کرده که تا ابد قصد اینکه سراغ بازپروری و یا آب سنگین برود را ندارد، اگرچه کلمه قصد به لحاظ حقوقی الزامآور نیست ولی چنین اقراری به لحاظ سیاسی در برجام برای ایران الزامآور میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق خاطر نشان کرد: درخصوص نیرگاه آب سنگین فعلی هم ایران نباید آن را تکمیل کند باید طراحی آن را عوض کند. نیروگاه آب سنگین جدیدی که قرار است ساخته شود، دیگر نه نیروگاه آب سنگین است و نه نیروگاه آب سبک، اسم جدیدی باید برای آن انتخاب کنیم که من پیشنهاد دادم اسم این نیروگاه را بگذارند نیروگاه آب سنگک.
وی معتقد است که برخلاف آن چه که رسانهها میگویند که قطعنامههای شورای امینت لغو میشود، متن برجام را اگر دقیق بخوانیم متوجه میشویم که قطعنامههای شورای امنیت نه لغو و نه تعلیق خواهد شد.
وی در پایان با پاسخگویی به برخی از سوالات حاضرین جلسه گفت: انتقاد و اعتراض ما این نیست که چرا مذاکرهای صورت گرفته است، ما با مذاکره مخالفتی نداریم، حرف ما این است که دو اشکال وجود دارد، اشکال اول اینکه هیچ کشوری امنیت و استقلالش را معامله نمیکند و ثانیا ما با مفتفروشی صنعت هستهای مخالفیم، قیمت صنعت هستهای پنجاه میلیارد از پول نفت خودمان نبود، 100 میلیارد دلار از خزانه آمریکا بود.
انتهای پیام/8002
دیدگاه ها