برخی سینما را فقط سرگرمی عنوان میکنند، کسانی که این لفظ را به سینما میدهند فرصت بزرگی را در تبلیغ دین و انقلاب از اهالی مو من و انقلابی می گیرند. جریان های روشنفکر به وفور از سینما و سایر عرصه ها سوء استفاده می کنند و افکار مسموم خودشان را بسط می دهند چرا ما نباید ازا ین ابزار موثر در جهت اهداف خود استفاده کنیم؟
یادداشت های شفاهی حجت الاسلام علیرضا پناهیان:
متأسفانه سینمای ما به جای اینکه به بیان ارتباط بین دین و سینما بپردازد بیشتر به مسائل غیر دینی اهمیت داده و کمتر به مسائل دینی میپردازد.
وقتی ما از آسیب های سینما صحبت می کنیم نتیجه آن این است که سینما بر می گردد به همانجایی که بوده و دین را از سینما جدا میکند. پس ما چیز زیادی را مطالبه نمی کنیم، ما می گوییم قائل به جدایی دین از زندگی نیستیم، بخشی از زندگی، هنر است، بخشی از هنر هم سینماست.
دین و سینما دو موضوعی هستند که به هم گره خورده و نمیتوان آنها را از یکدیگر جدا دانست. ما باید به ماهیت سینما نگاه جدی داشته باشیم و ببینیم که تناسب ماهیت سینما با دین و تبلیغ آن چقدر است تا بتوان با زبان هنرِ مردم را به دین دعوت کنیم. سینما می تواند در صحنه عمل ، دین و دینداری را نشان دهد و با عناصر سینمایی آن را برای مخاطب بیان کنیم.
سینما قابلیت های خاص خود ش را دارد باید از این ظرفیت ها استفاده کرد.
برخی سینما را فقط سرگرمی عنوان میکنند، کسانی که این لفظ را به سینما میدهند فرصت بزرگی را در تبلیغ دین و انقلاب از اهالی مو من و انقلابی می گیرند. جریان های روشنفکر به وفور از سینما و سایر عرصه ها سوء استفاده می کنند و افکار مسموم خودشان را بسط می دهند چرا ما نباید ازا ین ابزار موثر در جهت اهداف خود استفاده کنیم؟
اگر از ماهیت سینما برای دین استفاده شود میتوان در لحظه عمل دین را لمس کرد و آن را به مخاطب منتقل کرد. ما باید با زبان های مختلف با مردم ارتباط برقرار کنیم، سینما هم یکی از جدی ترین این زبان هاست.
برگرفته از سایت سینما انقلاب
انتهای پیام/2002/خ
دیدگاه ها