دیدگاه دین اسلام درباره ظهور منجی چیست

صبح قزوین؛ در دین مقدس اسلام، مساله موعود و منجی، به روشنی مطرح شده است.
قرآن، کتاب آسمانی مسلمانان، در آیات متعدد به حاکمیت صالحان بر زمین و غلبه دین حق، اشاره دارد.
از جمله آن ها آیه 105 از سوره انبیا است، خداوند، در این آیه تصریح می کند که زمین را بندگان صالح من به ارث می برند و در اختیار می گیرند.
همچنین تصریح می کند که این امر، حقیقتی است که در کتب انبیای گذشته نیز بدان اشاره شده است.
در آیه 55 از سوره نور خداوند، به انسان هایی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند، وعده می دهد که خلافت و حکومت در زمین را به آنان وامی گذارد و دینشان را پابرجا و برقرار می سازد و در چنین زمانی، آرامش و امنیت کامل، در جهان ایجاد می شود و آدمیان به عبادت و بندگی خدا می پردازند.
خداوند در سه جای قرآن تصریح می کند، دین اسلام بر همه ادیان غلبه خواهد کرد؛ هر چند کافران و مشرکان نخواهند و خود را شاهد بر چنین رویدادی معرفی می کند.
با توجه به روایاتی که در تفسیر و تبیین آیات الهی از پیشوایان معصوم صادر شده است، می توان دریافت که بیش از 250 آیه از آیات قرآن، به امام مهدی(عج) و حاکمیت عدل و دین، اشاره دارد.
علاوه بر قرآن کریم، در کتب روایی مهم شیعه و سنی روایات متعددی درباره او ذکر شده است، کتاب های متعددی نیز ویژه آن حضرت به رشته تحریر درآمده است؛ برای نمونه می توان از کمال الدین و تمام النعمه، اثر شیخ صدوق، الغیبه، نوشته نعمانی و کتاب الغیبه، نوشته شیخ طوسی از علمای گذشته و منتخب الاثر، اثر لطف الله صافی گلپایگانی از علمای معاصر شیعه، نام برد یا به الفتن، اثر ابن حماد و الاربعین، تالیف ابونعیم اصفهانی از اهل سنت اشاره کرد.
پیامبر گرامی(ص) فرمود: ذکر این نکته مناسب است که به اعتقاد شیعه، امام مهدی(عج)فرزند امام حسن عسگری(ع) است که در سال 255 ق به دنیا آمد و اکنون در پس پرده غیب قرار ارد و تا زمانی که خداوند اذن ظهور و قیام دهد، زنده است؛ ولی به اعتقاد اهل سنت، او به دنیا نیامده است؛ بلکه در آخر الزمان و حدود چهل سال پیش از ظهورش، متولد خواهد شد.
آیا درباره امام مهدی(عج) اعتقاداتی وجود دارد که شیعه و عامه در آن ها اتفاق نظر داشته باشند؟ با رجوع به روایات موجود در منابع روایی و با نگاه به کلمات بزرگان و علمای هر دو مذهب، به موارد متعددی برمی خوریم که مورد قبول و اتفاق آن ها می باشد، از جمله: الف.
هر دو گروه ظهور حضرت مهدی را امری قطعی می دانند.
مرحوم شهید صدر از علمای بزرگ شیعه در این باره می فرماید: به راستی اعتقاد به حضرت مهدی به عنوان پیشوای منتظر برای تغییر جهان بهتر، در احادیث پیامبر به طور عموم و در روایات اهل بیت به طور خصوص آمده است و به حدی بر این مساله تاکید شده است که جای هیچ شکی برای انسان باقی نمی گذارد.
ناصرالدین البانی از بزرگان اهل سنت می گوید: اما مساله مهدی، باید دانسته شود که درباره خروج او احادیث صحیح بسیاری وارد شده است.
ب.
یکی دیگر از مسائل مورد قبول هر دو گروه، موضوع فراگیر بودن دعوت و حکومت حضرت مهدی است.
خداوند متعال در قرآن کریم به این مطلب اشاره کرده و می فرماید: خداوند، به کسانی از شما بندگان که ایمان آورده و نیکوکار شوند، وعده داده است آنان را بر روی زمین خلافت دهد.
امام باقر(ع) درباره گستره حکومت حضرت مهدی فرمود: قائم 309 سال مالک زمین می شود و در آن، حکومت می کند؛ همان گونه که اهل کهف در غارشان درنگ کردند.
زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، آن گونه که پر از ظلم و جور شده باشد.
خداوند برای او شرق و غرب عالم را فتح خواهد کرد.
زمین پر از ستم و ظلم می شود.
در این هنگام شخصی از عترتم خروج می کند و در مدت هفت یا نه سال مالک کل زمین خواهد شد.
در این هنگام زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد.
ج.
هردو گروه، اتفاق دارند که لقب منجی جهانی، "مهدی" است.
مرحوم علامه مجلسی از پیامبر نقل می کند که فرمود: مهدی خروج می کند، در حالی که بالای سر او ابری است و میان آن ابر، کسی است که ندا می کند:" این، مهدی خلیفه خدا است.
او را پیروی کنید".
حاکم نیشابوری از علمای حدیث عامه به سند خود از ابو سعید خدری نقل کرده که رسول خدا فرمود: "المهدی منا اهل بیت؛ مهدی، از اهل بیت است".
د.
هر دو گروه اعتقاد دارند که مهدی موعود از فرزندان فاطمه زهرا(س) است.
امام باقر(ع) فرمود:"المهدی رجل من ولد فاطمه؛ مهدی مردی از اولاد فاطمه است".
در روایات اهل سنت نقل شده است که رسول خدا فرمود:"المهدی من ولد فاطمه، مهدی از اولاد فاطمه است".
ه.
نزول حضرت عیسی(ع) و اقتدای او به امام مهدی از دیگر اموری است که هر دو گروه به آن اشاره کرده اند.
امام صادق(ع) فرمود: نازل می شود روح الله عیسی بن مریم، پس نماز می خواند حضرت عیسی(ع) پشت سر او امام مهدی.
رسول خدا فرمود: از ما است کسی که عیسی بن مریم به او اقتدا کرده و نماز می گزارد.
و.
معرفی و بیان علایم ظهور نیز از دیگر امور مورد اتفاق است.
جابر از امام باقر(ع) نقل می کنند: پس فرود می آید امیر لشکر سفیانی همراه لشکرش به زمین بیداء.
پس منادی از آسمان ندا دهد: "ای بیداء نابود کن قوم= لشکر را.
پس ان ها را در خود فرو می برد.
عایشه از پیامبر نقل کرده است: لشکری آهنگ کعبه می کند.
پس هنگامی که به زمین بیداء درآمدند، زمین همه آن ها را فرو می برد.
البته موارد اتفاقی دیگری نیز وجود دارد، مانند امدادهای الهی، طلوع خورشید از مغرب، مشخصات ظاهری امام، فراوانی نعمت در زمان ظهور، گسترش امنیت و عدالت در عصر ظهور، رفاه و آسایش اقتصادی، غلبه اسلام بر تمام ادیان دیگر و .
.
.
منبع: " کتاب مهر" انتهای پیام/2002/خ